Filadelfijska opowieść
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Filadelfijska opowieść (The Philadelphia Story) – komedia romantyczna (typu screwball comedy[1]) z 1940 roku w reżyserii George’a Cukora na podstawie sztuki Philipa Barry’ego. Występują: Cary Grant, Katharine Hepburn i James Stewart.
Gatunek | |||
---|---|---|---|
Rok produkcji |
1940 | ||
Data premiery | |||
Kraj produkcji | |||
Język | |||
Czas trwania |
112 min | ||
Reżyseria | |||
Scenariusz | |||
Główne role | |||
Muzyka | |||
Produkcja | |||
Wytwórnia |
Loew’s | ||
Dystrybucja | |||
Budżet |
3,000,000 $ | ||
|
Film opowiada o nuworyszu George’u, którego plany małżeńskie komplikuje przybycie do jego domu byłego męża narzeczonej oraz atrakcyjnego dziennikarza. Jest uważany za najlepszy przykład komedii z wątkiem ślubnym, gatunku bardzo popularnego w latach 30. i 40. XX wieku.
Filadelfijska opowieść była pierwszym wielkim sukcesem aktorki Katharine Hepburn, która została po nim czołową gwiazdą wytwórni Metro-Goldwyn-Mayer[1].
Film zyskał sześć nominacji do Oscara. W kategorii Najlepszy aktor statuetkę za rolę Macaulaya Connora otrzymał James Stewart, a za Najlepszy Scenariusz wyróżniony został Donald Ogden Stewart.
W 1956 roku pojawiła się musicalowa adaptacja filmu – Wyższe sfery. W rolach głównych wystąpili Bing Crosby, Grace Kelly, Frank Sinatra i Louis Armstrong.