![cover image](https://wikiwandv2-19431.kxcdn.com/_next/image?url=https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/a/aa/Fantoft_stavkirke%252C_Bergen%252C_Noruega%252C_2019-09-08%252C_DD_81-83_HDR.jpg/640px-Fantoft_stavkirke%252C_Bergen%252C_Noruega%252C_2019-09-08%252C_DD_81-83_HDR.jpg&w=640&q=50)
Fantoft stavkirke
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Fantoft stavkirke – kościół klepkowy znajdujący się w Bergen (dzielnica Fana), w Norwegii. Obecna budowla jest rekonstrukcją dawnego kościoła, spalonego w 1992 roku.
![]() | |||
Państwo | |||
---|---|---|---|
Miejscowość | |||
Wyznanie | |||
Rodzaj | |||
Historia | |||
Data budowy |
ok. 1150 | ||
Data zniszczenia |
1992 | ||
Data reaktywacji |
1997 | ||
Dane świątyni | |||
Budulec |
drewno | ||
![]() | |||
| |||
Strona internetowa |
Pierwotny kościół powstał około 1150 roku, w wiosce Fortun(inne języki) obok Sognefjordu. W XIX wieku, podobnie jak w wielu innych przypadkach, mieszkańcy postanowili go rozebrać, aby wybudować nową, większą świątynię. Stary kościół sprzedano i rozebrano – w 1879 roku kupił go konsul z Bergen Fredrik Georg Gade i kazał go przetransportować na obecne miejsce. Po złożeniu kościoła w 1883 roku zmieniono nieco jego wygląd, głównie dach – dodano nowe elementy, m.in. zdobienia kalenic w kształcie głów smoków. W 1916 roku właścicielem został Jacob Kjone, miłośnik architektury drewnianej.
![Thumb image](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/3/34/Fortun_old.jpg/640px-Fortun_old.jpg)
6 czerwca 1992 roku kościół doszczętnie spłonął – początkowo sądzono, że od uderzenia pioruna lub zwarcia w instalacji elektrycznej. O podpalenie go, jak i kilku innych kościołów oskarżono Varga Vikernesa, muzyka blackmetalowego projektu Burzum, jednakże został uznanym za niewinnego. Fotografia spalonego kościoła znalazła się na okładce płyty Aske[1], wiele osób uważa, że Vikernes osobiście zrobił to zdjęcie.
Kościół odbudowano (korzystając ze starych rysunków oraz zdjęć) w formie sprzed pożaru i otworzono ponownie w 1997 roku. W większości wykorzystano identyczne materiały budowlane, podobnie jak techniki budowlane. Jedyną pozostałością oryginalnego wyposażenia jest metalowy krzyż, który znaleziono w popiele.