Ewangelicki Kościół Unii Staropruskiej
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Ewangelicki Kościół Unii Staropruskiej (niem. Evangelische Kirche der altpreußischen Union), potocznie nazywany pruską unią kościołów – znany pod szeregiem różnych nazw w zależności od czasów[1] utworzony na terenie Królestwa Prus kościół.
Powstał gdy ówczesny król pruski, Fryderyk Wilhelm III 27 września 1817 r. podpisał dokument unii wyznaniowej, która miała połączyć odrębne dotąd wyznania luterańskie i kalwińskie. Dokument wszedł w życie w dniu 31 października 1817 r. – w rocznicę słynnego wystąpienia Marcina Lutra w Wittenberdze. Tego dnia odbyło się pierwsze wspólne nabożeństwo dla luteran i kalwinistów[2].
Stanowił on ciało skupiające znaczną część niemieckich protestantów.