Euglena zielona

Euglena zielona
	Systematyka
Domena	eukarionty
Supergrupa	Excavata
Królestwo	protisty
Klad	Euglenozoa
Klad	eugleniny
Klad	Euglenea
Rodzaj	euglena
Gatunek	euglena zielona
	Nazwa systematyczna
	Euglena viridis (O.F. Müller) Ehrenberg 1832; (1830). Neue Beobachtungen über blutartige Erscheinungen in Aegypten, Arabien und Sibirien, nebst einer Uebersicht und Kritik der früher bekannten. Annalen der Physik und Chemie Ser. 2, 8: 477-514.
Synonimy
	Cercaria viridis O.F. Müller 1786;
	Cercaria viridis O.F. Müller 1786;
	Systematyka w Wikispecies

Euglena zielona, klejnotka zielona (Euglena viridis Ehr. 1830) – gatunek euglenin z rodziny Euglenaceae. W dawnych systemach taksonomicznych uwzględniających jedynie podział na rośliny i zwierzęta wraz z innymi przedstawicielami tej grupy umieszczana w obu tych królestwach jako glon lub pierwotniak. Obecnie uznawana jest za jednego z przedstawicieli królestwa protistów (będąc zaś glonem, czasem w nieformalnej grupie protistów roślinopodobnych). Jest organizmem miksotroficznym – przy dostępie do światła jest autotrofem, a przy jego braku jest cudzożywna^[2].

Szybkie fakty Domena, Supergrupa ...

Zamknij

Kształt komórki wrzecionowaty. Długość ciała (25)35–70 μm, szerokość 11–18(20) μm. Z tyłu krótki wyrostek. Jeden lub dwa gwiaździste chloroplasty. Peryplast (pellikula) delikatnie prążkowany. Wykazuje dość dużą zmienność wewnątrzgatunkową. Zdolna do metabolii. Podobnie jak inni przedstawiciele rodziny Euglenaceae ma jedną wić znacznie dłuższą od drugiej, niewychodzącej z gardzieli i plamkę oczną. Zdolna zarówno do fotosyntezy, jak i saprotrofii. Substancją zapasową jest paramylon.

Występuje głównie w drobnych zbiornikach wodnych (stawach, kałużach) lub kanałach^[3]. Wskaźnik polisaprobowości^[4]. Jeden z pospolitszych gatunków z rodzaju Euglena w Polsce^[5]. Notowana w różnych regionach (np. w Europie, Ameryce Północnej, Argentynie, Chinach i Australii)^[6].

[1]
Sina M. Adl, Alastair G. B. Simpson i in.. The New Higher Level Classification of Eukaryotes with Emphasis on the Taxonomy of Protists. „J. Eukaryot. Microbiol.”. 5 (52), s. 399–451, 2005. International Society of Protistologists. DOI: 10.1111/j.1550-7408.2005.00053.x. (ang.).
[2]
Świat biologii. Część 1. Podręcznik dla gimnazjum.. Nowa Era, 2015, s. 49. ISBN 978-83-267-2123-6.
[3]
Karol Starmach: Plankton roślinny wód słodkich : metody badania i klucze do oznaczania gatunków występujących w wodach Europy Środkowej. Warszawa–Kraków: PWN, 1989, s. 381. ISBN 83-01-09190-8.
[4]
Barbara Kawecka, Pertti Vesa Eloranta: Zarys ekologii glonów wód słodkich i środowisk lądowych. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1994, s. 124. ISBN 83-01-11320-0.
[5]
Joanna Zofia Kadłubowska: Zarys algologii. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1975, s. 147.
[6]
Euglena viridis (O.F. Müller) Ehrenberg. alagebase. [dostęp 2010-01-20]. (ang.).

[adl-1] [1]
Sina M. Adl, Alastair G. B. Simpson i in.. The New Higher Level Classification of Eukaryotes with Emphasis on the Taxonomy of Protists. „J. Eukaryot. Microbiol.”. 5 (52), s. 399–451, 2005. International Society of Protistologists. DOI: 10.1111/j.1550-7408.2005.00053.x. (ang.).

[2] [2]
Świat biologii. Część 1. Podręcznik dla gimnazjum.. Nowa Era, 2015, s. 49. ISBN 978-83-267-2123-6.

[3] [3]
Karol Starmach: Plankton roślinny wód słodkich : metody badania i klucze do oznaczania gatunków występujących w wodach Europy Środkowej. Warszawa–Kraków: PWN, 1989, s. 381. ISBN 83-01-09190-8.

[4] [4]
Barbara Kawecka, Pertti Vesa Eloranta: Zarys ekologii glonów wód słodkich i środowisk lądowych. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1994, s. 124. ISBN 83-01-11320-0.

[5] [5]
Joanna Zofia Kadłubowska: Zarys algologii. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1975, s. 147.

[6] [6]
Euglena viridis (O.F. Müller) Ehrenberg. alagebase. [dostęp 2010-01-20]. (ang.).

[2]

[1]

[3]

[4]

[5]

[6]

Euglena zielona

Budowa

Występowanie

Przypisy