Erydan (mitologia)
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Erydan (stgr. Ἠριδανός Eridanós, łac. Eridanus) – w mitologii greckiej bóg i uosobienie rzeki o tej samej nazwie.
bóg rzeki Erydan | |||
Inne imiona |
Eridanos, Eridanus | ||
---|---|---|---|
Występowanie | |||
Teren kultu | |||
Rodzina | |||
Ojciec | |||
Matka | |||
|
Uchodził za syna tytana Okeanosa[1] i tytanidy Tetydy[1]. Był bratem potamoi (bogów rzecznych) i okeanid (nimf morskich).
W rzece Erydan utonął Faeton, porażony gromem przez Zeusa za to, że skierował rydwan Heliosa zbyt blisko ziemi, co poskutkowało drastycznymi zmianami w klimacie[2].
Mityczny Erydan identyfikowany jest z gwiazdozbiorem Erydanu (Eridanus) oraz z Rodanem lub Padem[1][3].
Herodot (Dzieje 3,115) powątpiewał w istnienie Erydanu: osobiście nie przypuszczam, żeby barbarzyńcy nazywali Eridanem jakąś rzekę, uchodzącą do morza północnego, skąd, jak niesie wieść, bursztyn pochodzi, ani też nie wiem o istnieniu wysp Kassyteryd, skąd do nas cyna przybywa. Naprzód bowiem sama już nazwa Eridanos dowodzi, że jest nie barbarzyńska, lecz helleńska, stworzona przez jakiegoś poetę (tłum. Seweryn Hammer).