Epoka Trzech Królestw
okres w dziejach Chin / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Drogi AI, mówmy krótko, odpowiadając po prostu na te kluczowe pytania:
Czy możesz wymienić najważniejsze fakty i statystyki dotyczące Epoka Trzech Królestw?
Podsumuj ten artykuł dla 10-latka
Epoka Trzech Królestw (220-280 AD) – okres w historii Chin po upadku dynastii Han w 220 roku, w trakcie którego były one podzielone na trzy państwa, Wei, Shu i Wu.
Państwa Wei, Shu (Shu Han) i Wu w 262 | |||||||
Nazwa chińska | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||
|
Swoją nazwę epoka zawdzięcza Kronice Trzech Królestw, stanowiącej część oficjalnego zbioru Dwudziestu Czterech Historii. Pośród ciągłych walk pomiędzy regionalnymi watażkami konkurującymi o schedę po upadającym cesarstwie Han stopniowo wyłoniły się trzy państwa: obejmujące Północ Wei, założone przez Cao Cao (zm. 220); obejmujące Południe Wu, założone przez Sun Quana (229-252) oraz położone na zachodzie, z ośrodkiem w Syczuanie, Shu, założone przez Liu Beia (221-223). Wszystkie trzy państwa opierały się na charyzmie swojego założyciela i we wszystkich wraz z jego śmiercią władza założonej przez niego dynastii stopniowo słabła. W 263 Wei podbiło Shu i w walce o panowanie nad Chinami pozostały jedynie dwa państwa. W 266 władzę w Wei przejęła nowa dynastia Jin, która w 280 podbiła Wu, tym samym definitywnie kończąc epokę Trzech Królestw. Epoka Trzech Królestw stanowi okres dziejów prawdopodobnie najlepiej znany samym Chińczykom, gdyż stała się przedmiotem słynnych Opowieści o Trzech Królestwach, gdzie powieściowa fikcja często jednak rozmija się z historyczną rzeczywistością.