Emilio De Bono
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Emilio De Bono (ur. 19 marca 1866 w Cassano d’Adda, zm. 11 stycznia 1944 w Weronie) – włoski marszałek, faszysta.
Marszałek Włoch | |||
Data i miejsce urodzenia | |||
---|---|---|---|
Data i miejsce śmierci | |||
Przebieg służby | |||
Lata służby |
1884–1920 | ||
Siły zbrojne | |||
Główne wojny i bitwy |
wojna włosko-turecka, | ||
Późniejsza praca |
polityk | ||
Odznaczenia | |||
|
Uczestnik I wojny światowej (od 1916 - generał), współorganizator partii faszystowskiej a także uczestnik marszu na Rzym (był jednym z kwadrumwirów). Członek Wielkiej Rady Faszystowskiej. W latach 1925–1929 gubernator Trypolitanii. W latach 1929–1935 minister do spraw kolonii Królestwa Włoch. 1932-1933 opracowywał plan podboju Etiopii. Od 1935 marszałek, w tymże roku przez kilka miesięcy piastował stanowisko gubernatora Erytrei. Poparł odsunięcie Benita Mussoliniego od władzy w lipcu 1943. Po uwolnieniu Mussoliniego i jego powrocie do władzy został oskarżony o zdradę, osądzony w procesie pokazowym i rozstrzelany[1][2][3].