Egzopodit

Egzopodit – gałąź zewnętrzna odnóża dwugałęzistego skorupiaków i wielu taksonów wymarłych.

Odnóże dwugałęziste skorupiaka

Egzopodit jest silnie rozwiniętym bocznym płatkiem (egzytem) bazipoditu^[1] i wyrasta w jego dystalnej części, na bok od endopoditu^[2]. Często ma wydłużoną, członowaną formę^[1]. Umięśniony jest mięśniami z protopoditu, ale w przypadku dłuższych form ma też mięśnie łączące sąsiednie człony^[2]. Wieloczłonowe egzopodity występują m.in. na odnóżach tułowiowych widłonogów, Thecostraca i łopatonogów^[2]. Egzopodit może pełnić funkcje pływną, jak u wioślarków i lasonogów czy oddechową jak u cienkopancerzowców^[1]. Niekiedy egzopodit przekracza długością endopodit (gałąź wewnętrzną), a nawet to endopodit ulega redukcji tak, że egzopodit stanowi całą dystalną część odnóża^[3]. W wielu przypadkach egzopodit ulega zanikowi np. w odnóżach tułowiowych dziesięcionogów, równonogów, obunogów i kleszczug – wówczas odnóże jest jednogałęziste^[1].

Przypisy

1. Zoologia: Stawonogi. T. 2, cz. 1. Szczękoczułkopodobne, skorupiaki. Czesław Błaszak (red. nauk.). Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2011, s. 248, 350. ISBN 978-83-01-16568-0.
2. Alessandro Minelli, Geoffrey Boxshall, Giuseppe Fusco: Arthropod Biology and Evolution: Molecules, Development, Morphology. Berlin: Springer-Verlag, 2013, s. 255. DOI: 10.1007/978-3-642-36160-9.
3. R. E. Snodgrass: Principles of Insect Morphology. Cornell University Press, 1935. Brak numerów stron w książce