![cover image](https://wikiwandv2-19431.kxcdn.com/_next/image?url=https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/2/20/%25C5%259Awietlista_d%25C4%2585browa.jpg/640px-%25C5%259Awietlista_d%25C4%2585browa.jpg&w=640&q=50)
Dąbrowa świetlista
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Dąbrowa świetlista − typ lasu dębowego charakteryzujący się skąpą warstwą krzewów i bogatym gatunkowo, bujnym runem. W Polsce zbiorowiska tego rodzaju zanikają[1]. Drzewostan tych lasów tworzony jest głównie przez dąb bezszypułkowy, a na północnym wschodzie Polski również dąb szypułkowy[2].
![Thumb image](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/2/20/%C5%9Awietlista_d%C4%85browa.jpg/640px-%C5%9Awietlista_d%C4%85browa.jpg)
Dąbrowa świetlista związana jest z działalnością ludzi, powstała za sprawą prawa chłopów do wypasania zwierząt hodowlanych w pańskich lasach[1], a także takich działań jak wykaszanie runa, grabienie ściółki i zbiór żołędzi[3]. Ten typ lasu jest charakterystyczny dla Polski środkowej i wschodniej[2]. Po II wojnie światowej wypasu na obszarach leśnych zakazano, by zwierzęta nie niszczyły upraw leśnych, a jego tradycja zachowała się jedynie w kilku miejscowościach w Polsce. Efektem było zarastanie lasów gatunkami drzew i krzewów, które mocno zacieniają ich dno[1] i tym samym utrudniają rozwój gatunków światłolubnych[3]. Dla istnienia tego typu lasu konieczne jest wypasanie w lesie zwierząt, które wyjadają składniki runa, ponieważ koszenie prowadzi do nadmiernego rozrostu traw, które tworzą gęstą darń. Na początku XXI wieku w Polsce było nie więcej niż 200 ha dobrze zachowanej dąbrowy świetlistej[1].
![Thumb image](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/c/cb/D%C4%85browa_%C5%9Bwietlista.jpg/640px-D%C4%85browa_%C5%9Bwietlista.jpg)
Rośliny runa charakterystyczne dla dąbrowy świetlistej to turzyca pagórkowata, pięciornik biały, dzwonek brzoskwiniolistny, dziurawiec skąpolistny i dzwonecznik wonny. Dąbrowa świetlista jest uważana za najbogatszy florystycznie polski typ lasu, a zachowane siedliska są chronione przez Unię Europejską w ramach obszarów Natura 2000[1].