![cover image](https://wikiwandv2-19431.kxcdn.com/_next/image?url=https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/8/83/Coronalhole.jpg/640px-Coronalhole.jpg&w=640&q=50)
Dziura koronalna
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Dziura koronalna (nazywana dawniej M-centrum) – ciemniejsze obszary w koronie słonecznej, związane z „otwartymi” liniami pola magnetycznego, istniejące przez większą część cyklu słonecznego ponad biegunami Słońca. Dziury koronalne są źródłami wiatru słonecznego o dużej prędkości[1].
![Thumb image](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/8/83/Coronalhole.jpg/640px-Coronalhole.jpg)
Dziury koronalne są dobrze widoczne w zakresie promieniowania rentgenowskiego oraz linii neutralnego helu, a w sprzyjających warunkach powodują burze magnetyczne na Ziemi, pozbawione często fazy dodatniej.
Dziury koronalne odkrył Max Waldmeier wykonując obserwacje w świetle białym w latach pięćdziesiątych XX wieku. Potwierdziły to późniejsze obserwacje w zakresie rentgenowskim. Obecnie są obserwowane przez satelity, między innymi przez spektrometr koronalny (CDS) na satelicie SOHO fotografującym Słońce w dalekim ultrafiolecie.