Dokos
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Dokos (gr. Δοκός, tłum. na pol. „promień”[2]) – niewielka grecka wyspa położona w archipelagu Wysp Sarońskich; niedaleko Hydry, oddzielona a od Peloponezu cieśniną. Jedyne zabudowania na wyspie to latarnia morska i ruiny bizantyjskiej fortecy.
 Położenie Dokos | |
| Kontynent | |
|---|---|
| Państwo | |
| Akwen | |
| Populacja (2011) • liczba ludności |
|
Położenie na mapie Grecji  | |
 37°19′59″N 23°19′16″E | |
Leży w administracji zdecentralizowanej Attyka, w regionie Attyka, w jednostce regionalnej Wyspy, w gminie Hydra.
W 2011 roku wyspę zamieszkiwało 18 osób.
Dokos należy do archipelagu Wysp Sarońskich. Wyspa położona jest niedaleko Hydry a od Peloponezu oddziela ją cieśnina. Wyspa jest skalista, z ograniczoną liczbą źródeł wody pitnej[3]. Na wyspie znajduje się latarnia morska[2] oraz ruiny bizantyjskiej fortecy z VII wieku[4][5].
Na Dokos można dostać się promem z wyspy Spetses.
Nazwa wyspy Dokos pochodzi od nazwiska armatorów z Hydry, do których wyspa należała pod koniec XVIII wieku[3]. W okresie antyku wyspa nazywana była „Aperopia”[3].
Wyspa była zamieszkana od końca neolitu, a liczba mieszkańców zwiększyła się w okresie kultury helladzkiej wraz z rozwojem handlu morskiego[3]. Z uwagi na swoje strategiczne położenie geograficzne – u wejścia do Zatoki Argolidzkiej, przy szlaku do wybrzeży Argolidy i Lakonii – w czasach wojny wyspa służyła jako forteca[3]. Podczas wojny narodowo-wyzwoleńczej w 1821 roku wyspa wykorzystywana była jako baza morska dla floty hydryckiej[3]. Po odzyskaniu niepodległości przez Grecję w 1830 roku wyspa kilkakrotnie przechodziła w posiadanie różnych rodzin hydryckich[3]. Współcześnie wyspa wykorzystywana jest do wypasu owiec[3].
Podczas gdy w 2001 roku wyspę zamieszkiwały 43 osoby, głównie prawosławni mnisi oraz pasterze owiec[2], w 2011 wyspa miała 18 mieszkańców[1].
Kamienna latarnia morska została wzniesiona na zachodnim brzegu Dokos w 1923 roku[2].
W 1975 roku u zachodnich wybrzeży Dokos Peter Throckmorton (1929–1990) odkrył na dnie morza pozostałości cargo antycznego statku[2][6][7]. Podwodne badania archeologiczne znaleziska były prowadzone przez Grecki Instytut Archeologii Podwodnej (gr. Ινστιτούτο Εναλίων Αρχαιολογικών Ερευνών) w latach 1989–92 pod kierownictwem Jeorjosa Papatanasopulosa[8][3].
Pozostałości cargo statku znajdują się na głębokości od 8 do 26 metrów[6] a ich wiek szacowany jest na ok. 2200 rok p.n.e.[2] Statek przewoził różnorodne naczynia ceramiczne, najprawdopodobniej z warsztatów w Argolidzie z przeznaczeniem dla mieszkańców okolicznych wysp[3]. Znalezisko obejmuje ponad 500 rozmaitych naczyń[3], m.in. dzbanów, amfor, mis, kubków czy naczyń typu askos[6].
Jest to najstarszy znany „wrak” statku na Morzu Egejskim[2], a według Greckiego Instytutu Archeologii Podwodnej najstarszy znany „wrak” statku na świecie[3]. Ponieważ do dziś nie odnaleziono żadnego drewna, występują wątpliwości czy znalezisko można w ogóle określać mianem wraku[6].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
