Dobra tabularne
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Dobra tabularne (również własność tabularna, dobra dominikalne[1]) – dobra ziemskie w Galicji (Europa Środkowa), które mogła nabywać wyłącznie szlachta, magnaci oraz mieszczanie miasta Lwowa, płacono od nich specjalny podatek tzw. podatek dominikalny, ich właścicielom przysługiwały przywileje półfeudalne oraz należeli oni do osobnej kurii wyborczej. Tworzyły one obszary dworskie (były wyodrębnione administracyjnie). Księgi hipoteczne tych dóbr prowadzono przy sądach krajowych i obwodowych.
Od 1780 r. grunty dominikalne zostały objęte systemem ksiąg Tabuli Krajowej (ksiąg hipotecznych ziemian), stąd po reformach uwłaszczeniowych w 1848 r. przyjęto dla nich nazwę własności tabularnej[2].