Divini Redemptoris
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Divini Redemptoris – encyklika papieża Piusa XI ogłoszona w Rzymie w dniu 19 marca 1937, szerzej znana pod tytułem De communismo atheo (pol. O bezbożnym komunizmie); w całości została ona poświęcona kwestii zagrożenia komunistycznego.
 | |||
| Autor | |||
|---|---|---|---|
| Tematyka | |||
| Typ utworu |
encyklika papieska | ||
| Wydanie oryginalne | |||
| Miejsce wydania | |||
| Język | |||
| Data wydania |
19 marca 1937 | ||
| |||
Przy pisaniu encykliki papież korzystał z materiałów administratora apostolskiego Moskwy bpa Pie Eugène Josepha Neveu[1].
Papież opisuje zarys ideologii komunistycznej, wskazując na przyczyny, dla których jest ona nie do pogodzenia z nauką Kościoła katolickiego, w szczególności na materializm dialektyczny i teorię walki klas. Komunizm zostaje nazwany „bezbożnym” i „barbarzyńskim”, a także określony jako „przerażające niebezpieczeństwo”. Jako przyczynę szerzenia się tej ideologii Papież postrzega niedostatek wcielenia w życie nauki społecznej Kościoła Katolickiego, co doprowadziło do nadmiernych nierówności ekonomicznych. Analogicznie – środkiem zaradczym jest w ocenie Piusa XI propagowanie tej nauki i wcielanie w życie ideału państwa i społeczeństwa chrześcijańskiego.
W pierwszej części encykliki Papież Pius XI przedstawił stosunek Kościoła katolickiego wobec ideologii komunistycznej. Pius XI wskazał, że Kościół katolicki nigdy nie milczał względem doktryny komunistycznej i potępiał jej implementowanie w społeczeństwach państw takich jak Rosja, Meksyk czy Hiszpania. Kolejno w drugiej części encykliki Papież poddaje analizie doktrynę komunistyczną – wymienia jej pochodzenie (materializm dialektyczny Karola Marksa), wskazuje na odrzucenie hierarchiczności w imię „absolutnej równości”, a także przestrzega przed poglądami komunizmu na instytucję małżeństwa i rodziny (według ideologii komunistycznej wychowanie dzieci przynależy społeczeństwu).
Następnie Pius XI przechodzi do omówienia propagandy komunistycznej, której zarzuca obłudę w głoszeniu haseł poprawy położenia materialnego klasy robotniczej (gnoza polityczna) oraz wykorzystywania różnic społecznych wynikających z rasy czy różnych ustrojów politycznych państw. Dalej zostaje podniesiona sprawa stanu robotników w gospodarce kapitalistycznej przed rewolucją komunistyczną. Zdaniem Piusa XI liberalizm przyniósł szkodę klasie robotniczej w sprawach nie tylko materialnych ale przede wszystkim w kwestiach religijno-moralnych, gdyż klasa robotnicza ze względu na pracę świadczoną kapitałowi, zaniedbała obowiązki związane z duchowością. Przy tym Papież wskazuje na laicyzację społeczeństwa poprzez odejście od wartości konserwatywnych na rzecz liberalizmu oraz na brak udziału prasy w komentowaniu zjawiska komunizmu po roku 1917 („zmowa milczenia”). Papież przeanalizował również w encyklice sytuację polityczną w Rosji, Meksyku i Hiszpanii, wnioskując, że „owocami komunizmu” są prześladowania za wyznawaną religię, masowe zbrodnie oraz niszczenie kultury materialnej, która niezgodna jest w swojej istocie z założeniami ideologii komunistycznej (np. niszczenie kościołów i klasztorów w Hiszpanii w czasie wojny domowej w tym państwie).
Trzecia część encykliki zwraca uwagę na Boga jako istotę najwyższą oraz umiejscawia człowieka jako jednostkę oraz jako cząstkę w społeczeństwie. Pius XI podkreśla wyższość społecznej nauki Kościoła nad innymi doktrynami społeczno-politycznymi ukazując jej dorobek oraz przypomina postać Leona XIII odnośnie jego zasług w tworzeniu stowarzyszeń chrześcijańskich robotników (encyklika Rerum novarum) jak również przypomina swoją – Quadragesimo anno.
Czwarta część encykliki poświęcona została działaniom jakie społeczeństwo miałoby podjąć, by przeciwstawić się ideologii komunistycznej. Papież Pius XI wymienia kolejno „środki zaradcze”, które służyć mają odnowieniu życia chrześcijańskiego w społeczeństwach:
Ostatnia, piąta część encykliki Divini Redemptoris przedstawiła narzędzia służące realizacji działań wymienionych w części czwartej, którymi są:
Na zakończenie encykliki Divini Redemptoris Pius XI odnosi się do postaci św. Józefa jako człowieka należącego do „stanu robotniczego”.
W tych sześciu częściach zawiera się 82 podpunkty zakończone podpisem papieża Piusa XI.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
