Dawka awaryjna

Dawka awaryjna − prawnie ustalona dawka promieniowania jonizującego na którą można narazić ratownika uczestniczącego w wypadku radiacyjnym. Różni się dla działań nieratujących życie (mniejsza wartość) i ratujących życie (większa wartość).

Wartość dawki awaryjnej jest ustalana na poziomie prawodawstwa krajowego.

Międzynarodowy Komitet Ochrony Radiologicznej (ICRP) zaleca nieprzekraczanie dawki 20 mSv/rok w sytuacjach ratowania lub naprawy mienia, tj. 100 mSv w ciągu 5 lat, pod warunkiem, że w następnych latach narażenie nie przekroczy 50 mSv a dawki efektywne nie przekroczą:

• 150 mSv dla soczewki oka
• 500 mSv dla skóry
• 500 mSv dla dłoni i stóp

W przypadku ratowania życia, działaniom mającym zapobiec dalszych ofiar, lub eskalacji zdarzenia, nie ustala się dawki maksymalnej z zastrzeżeniem, że powinno podjąć się wszystkie racjonalne działania, aby dawka nie przekroczyła poziomu powodującego somatyczne objawy napromieniowania, tj. 1000 mSv.

Zobacz też

• Dawka ekspozycyjna
• Równoważnik dawki pochłoniętej

Bibliografia

• Ryszard Szepke: 1000 słów o atomie i technice jądrowej. Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1982. ISBN 83-11-06723-6. (pol.). Brak numerów stron w książce

Radiation Emergency Medical Management: REMM (US Department of Health and Human Services): [http://www.remm.nlm.gov/ICRP_guidelines.htm International Commission on Radiological Protection (ICRP) Guidance for Occupational Exposure]. 2011-03-14. [dostęp 2011-05-05]. (ang.).