Ryż czarny
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Ryż czarny – grupa odmian ryżu (w tym ryżu kleistego) o charakterystycznym ciemnym kolorze. Do jego odmian należą indonezyjski czarny ryż, filipiński ryż balatinaw[1] i tajski czarny ryż jaśminowy. W starożytnych Chinach ziarna czarnego ryżu, uważane za najlepsze, były spożywane wyłącznie przez cesarza. Dlatego też w Chinach nazywa się go ryżem „zakazanym”, ponieważ nie był dostępny dla ogółu społeczeństwa[2]. W Manipurze jest znany jako chak-hao, a desery z czarnego ryżu są przygotowywane podczas świąt. W Bangladeszu znany jest jako kalo dhaner chaal (czarny ryż niełuskany) i jest używany do przyrządzania polao i deserów ryżowych.
Otręby (najbardziej zewnętrzna warstwa) ziaren czarnego ryżu zawierają jeden z najwyższych poziomów antocyjanów występujących w żywności[3]. Ziarno ma podobną ilość błonnika do ryżu brązowego i podobnie jak ryż brązowy ma łagodny, orzechowy smak[4]. Czarny kolor tej odmiany ryżu zmienia się w głęboki fiolet po ugotowaniu. Swoją ciemnofioletową barwę zawdzięcza antocyjanom[5], których posiada więcej niż inne odmiany zbóż[6][7]. Czarny ryż jest bogaty w wartości odżywcze, zawiera 18 aminokwasów, żelazo, cynk, miedź, karoten oraz kilka ważnych witamin. Ziarno ryżu czarnego ma więcej błonnika i witaminy E niż ziarno ryżu białego.
Nadaje się do gotowania kleiku ryżowego, deserów, tradycyjnych chińskich ciastek ryżowych, chleba i makaronu.