Czarna Góra (Pasmo Przedbabiogórskie)
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Czarna Góra, Cicha Góra (858 m) – najwyższy szczyt Pasma Solnisk, które w regionalizacji fizycznogeograficznej Polski według Jerzego Kondrackiego zaliczane jest do Beskidu Makowskiego[1], w nowszej regionalizacji z 2018 roku do Beskidu Żywiecko-Orawskiego[2], a w najszerszym ujęciu do Beskidu Żywieckiego[3].
Widok z Łoska | |
Państwo | |
---|---|
Pasmo | |
Wysokość |
858 m n.p.m. |
49°40′45,5″N 19°26′54,6″E |
Czarna Góra znajduje się na południowo-zachodnim końcu Pasma Solnisk, na granicy Lachowic i Koszarawy. Sąsiaduje od wschodu z Kobylą Głową (841 m). Południowe stoki opadają do doliny Koszarawy i są w dużym stopniu bezleśne, zajęte przez wysoko wspinające się na stoki Czarnej Góry pola i zabudowania przysiółków Koszarawy. Zachodnie oraz północne stoki opadają do doliny Lachówki i tylko w ich dolnej części znajdują się zabudowania przysiółków należących do Lachowic. Północne i wschodnie stoki Czarnej Góry są niemal całkowicie porośnięte lasem. Przez szczyt nie prowadzą żadne szlaki turystyczne, natomiast północne stoki góry trawersuje droga leśna[4].