![cover image](https://wikiwandv2-19431.kxcdn.com/_next/image?url=https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/b/b9/Nodular_glomerulosclerosis.jpeg/640px-Nodular_glomerulosclerosis.jpeg&w=640&q=50)
Cukrzycowa choroba nerek
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Cukrzycowa choroba nerek, nefropatia cukrzycowa, zespół Kimmelstiela-Wilsona – niezapalna glomerulopatia wtórna będąca czynnościowym i strukturalnym uszkodzeniem miąższu nerek spowodowanym przewlekłą hiperglikemią w przebiegu cukrzycy. W krajach rozwiniętych cukrzycowa choroba nerek jest najczęstszą przyczyną przewlekłej schyłkowej choroby nerek (ESRD)[1].
![Thumb image](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/b/b9/Nodular_glomerulosclerosis.jpeg/640px-Nodular_glomerulosclerosis.jpeg)
Objawia się początkowo mikroalbuminurią, następnie białkomoczem i postępującą niewydolnością nerek. Mikroskopowo stwierdza się zmiany (pogrubienie) w błonie podstawnej, uszkodzenie podocytów, proliferację komórek mezangium, szkliwienie kłębuszków i włóknienie śródmiąższu nefronów.
Postępowanie lecznicze polega na poprawie kontroli cukrzycy, wdrożeniu leków nefroprotekcyjnych (inhibitory konwertazy angiotensyny, antagonisty receptora angiotensyny II), utrzymywaniu ciśnienia tętniczego poniżej 130/80 mm Hg (poniżej 125/75 mm Hg u pacjentów z białkomoczem wyższym od 1 g/d)[2].
Chorobę opisali Paul Kimmelstiel i Clifford Wilson w 1936 roku[3].