Cottonera Lines
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Cottonera Lines (malt. Is-Swar tal-Kottonera), znane również jako Valperga Lines (malt. Is-Swar ta' Valperga) to linia fortyfikacji w Cospicua i Birgu na Malcie. Zostały one zbudowane w XVII i XVIII w. w celu stworzenia zewnętrznej linii obronnej Trzech Miast: Birgu, Senglei i Cospicua. Otaczają one wcześniejszą linię fortyfikacji, znaną jako Santa Margherita Lines.
Cottonera Lines widziany z Għajn Dwieli | |
Państwo | |
---|---|
Lokalizacja | |
Część | |
Typ |
Linia fortyfikacji |
Data budowy |
1670–1760 |
Data eksploatacji |
XVII-XX w. |
Bitwy | |
Położenie na mapie Morza Śródziemnego | |
Położenie na mapie Malty | |
35°52′37,4″N 14°31′36,2″E |
W roku 1638 rozpoczęto budowę Santa Margherita Lines, by osłonić fortyfikacje frontowe Birgu i Senglei. Prace wkrótce stanęły z powodu braku funduszy, i fortyfikacje pozostały nieukończone.
W roku 1669, gdy wzrosła obawa przed atakiem Turków osmańskich po zdobyciu przez nich Kandii, zapadła decyzja budowy nowej linii fortyfikacji, otaczających fortyfikacje frontowe Birgu i Senglei, jak również nieukończone Santa Margherita Lines. Nowa linia obronna została nazwana Cottonera Lines, na cześć rządzącego Wielkiego Mistrza Nicolasa Cotonera. Jej projektantem był włoski inżynier Antonio Maurizio Valperga, który zmodyfikował również Floriana Lines, jak też inne fortyfikacje w Grand Harbour. Cottonera Lines miały pomieścić w swoim obrębie do 40 000 ludzi wraz ze zwierzętami[1].
Budowa Cottonera Lines rozpoczęła się 28 sierpnia 1670 roku, kiedy Wielki Mistrz Nicolas Cotoner osobiście położył kamień węgielny pod Bastion św. Mikołaja[2]. Linia fortyfikacji została nazwana „najbardziej ambitną budową fortyfikacji, podjętą kiedykolwiek na Malcie przez Zakon św. Jana”[3], a faktycznie, prace zostały wstrzymane w roku 1680 z powodu braku funduszy. Przez ten czas, budowa murów obronnych z bastionami została w większości skończona, i część suchej fosy została wykopana. Lecz pozostałe ważne elementy systemu fortyfikacji, jak nadszańce, raweliny, stok przed frontem fortyfikacji (glacis) oraz osłonięta droga za wałem (covertway), nie zostały jeszcze wykonane.
Na początku XVIII w. podjęto starania, aby ukończyć budowę obu linii fortyfikacyjnych: Cottonera Lines i Santa Margherita Lines. Zbudowano prochownie na Bastionie św. Jakuba i Bastionie św. Klemensa, a na Bastionie św. Salwatora – Fort św. Salwatora[4]. Budowa linii została wreszcie zakończona w latach 1760.[3], lecz sucha fosa została pozostawiona w stanie nieukończonym, a elementy zewnętrzne fortyfikacji oraz nadszańce nie zostały nigdy zbudowane[5].
W czasie blokady Francuzów (1798–1800) linie były w ich rękach. Maltańscy powstańcy, którzy zbuntowali się przeciwko okupantom, zbudowali system transzeji wokół Cottonera Lines oraz w rejonie portu. Szereg baterii i posterunków obserwacyjnych, jak Tal-Borg Battery czy Windmill Redoubt zostało zbudowanych w pobliżu. W międzyczasie Francuzi ostrzelali Maltańczyków w Żabbar[6].
W XIX wieku Brytyjczycy zmodernizowali linie, budując Umocnienie św. Klemensa, które połączyło Cottonera Lines z Santa Margherita Lines. W latach 1870. zburzono Bastion Valpergi oraz Kurtynę św. Pawła, aby zrobić miejsce dla rozbudowującej się stoczni[7].
Fortyfikacje zostały wpisane na Listę Zabytków 1925[8].
W skład Cottonera Lines wchodzą poniższe bastiony i mury osłonowe (od Kalkara Creek do French Creek, ruchem wskazówek zegara):
Dzisiaj, fortyfikacje od St. Laurence Demi-Bastion do Notre Dame Curtain, znajdują się w granicach administracyjnych Birgu, natomiast od Notre Dame Bastion do St. Paul Bastion - w granicach Cospicua.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.