Loading AI tools
Commandos – seria gier komputerowych wyprodukowanych przez hiszpańską firmę Pyro Studios i wydanych przez Eidos Interactive, w których gracz wciela się w dowódcę brytyjskich komandosów. Rozgrywka odbywa się na terenach okupowanych przez państwa Osi podczas II wojny światowej i jej celem jest zwykle zniszczenie nieprzyjacielskich instalacji, co wymaga ostrożnej eliminacji jednostek wroga obdarzonych sztuczną inteligencją.
| Producenci | |
|---|---|
| Wydawcy | |
| Dystrybutorzy | |
| Projektant |
Gonzalo Suárez |
| Pierwsza gra serii |
Commandos: Za linią wroga (1998) |
| Ostatnia gra serii |
Commandos: Strike Force (2006) |
| Platformy |
Inicjująca serię, wydana w 1998 roku na komputery osobiste, strategiczna gra czasu rzeczywistego pod tytułem Commandos: Za linią wroga zawierała grupę do sześciu bohaterów o różnych umiejętnościach, a ich wzajemna współpraca była potrzebna do zwycięstwa w misjach. Sukces gry[1][2] spowodował powstanie w roku 1999 samodzielnego dodatku do niej pod tytułem Commandos: Zadania specjalne, który zawierał kilka nowych misji i nowe umiejętności dla kierowanych bohaterów. W sequelu Commandosów, wydanej w roku 2002 grze Commandos 2: Ludzie odwagi, kierowane postacie uzyskały ekwipunek i możliwość przejmowania uzbrojenia od pokonanych wrogów. Gra posiadała, w przeciwieństwie do poprzednich odsłon serii, trójwymiarowy silnik, aczkolwiek o ograniczonych możliwościach[3]; była też próbą przeniesienia zasad rozgrywki na konsole Xbox i PlayStation 2. Trzecia część serii, Commandos 3: Kierunek Berlin z 2003 roku, charakteryzowała się poprawioną oprawą graficzną[4]. W 2006 roku twórcy podjęli nieudaną próbę zmiany gatunku serii – gra Commandos: Strike Force z gatunku strzelanek pierwszoosobowych została przyjęta umiarkowanie[5]. W 2010 nieoficjalnie informowano o pracach nad piątą częścią serii[6], lecz dotychczas się ona nie ukazała.
Po ewakuacji spod Dunkierki większości żołnierzy Brytyjskiego Korpusu Ekspedycyjnego podpułkownik Dudley Clarke z Królewskiej Artylerii przedstawił koncepcję utworzenia niewielkich oddziałów, które byłyby zdolne do przedostania się za linię frontu oraz sabotażu wrogich obiektów wojskowych, przemysłowych i komunikacyjnych. Propozycja została poparta przez Winstona Churchilla[7].
W roku 1940 rozpoczęto tworzenie pierwszych oddziałów specjalnych spośród ochotników z brytyjskiej Armii Terytorialnej. Później na szkolenia zgłaszali się także żołnierze Korpusu Królewskiej Piechoty Morskiej oraz członkowie brytyjskich sił policyjnych[8]. Clarke zaproponował dla nowych jednostek nazwę „Commando” (z ang. komandos), zainspirowany stylem walki burskich oddziałów kommando z czasów II wojny burskiej[7].
Komandosi byli szkoleni w sprawności fizycznej, umiejętności przetrwania i orientacji w terenie, walce wręcz, cichym zabijaniu, sygnalizacji, operacjach desantowych, obsłudze pojazdów (także produkowanych przez wroga) i broni oraz używaniu ładunków wybuchowych. Ich główna baza szkoleniowa znajdowała się we wsi Achnacarry w Szkocji[9].
Komandosi najczęściej działali we Francji, w Norwegii, na Bliskim Wschodzie, we Włoszech i w Birmie. Początkowo toczone na małą skalę operacje zaczepne podnosiły morale wśród wojsk sojuszniczych i cywilów[10]. Później, w wyniku wzrostu natężenia operacji w Europie i ich coraz większej skuteczności, Adolf Hitler wydał tajny rozkaz o nazwie Kommandobefehl, w którym nakazał bezwzględną eliminację pojmanych komandosów[11].
Oddziały brytyjskich komandosów zostały rozwiązane po zakończeniu wojny[12].
| 1998– | – Commandos: Za linią wroga | |
| 1999– | – Commandos: Zadania specjalne | |
| 2000– | ||
| 2001– | – Commandos 2: Ludzie odwagi | |
| 2002– | ||
| 2003– | – Commandos 3: Kierunek Berlin | |
| 2004– | ||
| 2005– | ||
| 2006– | – Commandos: Strike Force | |
Commandos: Za linią wroga
Pierwsza gra z serii, Commandos: Za linią wroga (ang. Commandos: Behind Enemy Lines), ukazała się 20 maja 1998 roku[13]. Została zaprojektowana przez Gonzalo Suáreza[14]. Zawierała dwuwymiarową grafikę[15]. Gracz kierował oddziałem do sześciu ludzi o różnych umiejętnościach, których współpraca była potrzebna do wykonania wytycznych misji, takich jak zniszczenie wrogich obiektów przemysłowych[16][17]. Wrogowie posiadali zaawansowaną sztuczną inteligencję – w przypadku zauważenia postaci gracza nie tylko strzelali w jego stronę, ale też wzywali posiłki[18]. Niewielka liczba dostępnych komandosów i ograniczone uzbrojenie wymuszały stosowanie taktyki cichego eliminowania nieprzyjaciela bądź jego unikania[15]. Kampania dla jednego gracza zawierała 20 misji rozgrywanych na terenach okupowanych przez III Rzeszę[19], zaś w trybie wieloosobowym misje z kampanii były rozgrywane w trybie współpracy[19]. Na całym świecie do końca 2000 roku gra została sprzedana w liczbie miliona egzemplarzy[2].
Commandos: Zadania specjalne
Samodzielny dodatek do Commandos: Za linią wroga, zatytułowany Commandos: Zadania specjalne (ang. Commandos: Beyond the Call of Duty), ukazał się 31 marca 1999 roku[20] i rozszerzył podstawową grę o 8 misji[21]. Bohaterowie zyskali umiejętność odwracania uwagi wroga poprzez rzut kamieniem lub pozostawienie paczki papierosów[22]. Umożliwione zostało także obezwładnianie wrogich żołnierzy i zmuszanie ich do wykonania określonej czynności[23]. Poprawie uległa oprawa graficzna[24].
Commandos 2: Ludzie odwagi
Kontynuacja Za linią wroga, Commandos 2: Ludzie odwagi (ang. Commandos 2: Men of Courage), miała premierę 20 września 2001 roku na komputery osobiste[25], a na przełomie sierpnia i września 2002 roku ukazały się jej wersje na konsole PlayStation 2 i Xbox[26][27]. Również jej autorem był Gonzalo Suárez[28]. Druga część serii została wyposażona w silnik trójwymiarowy[29], który miał jednak ograniczone możliwości – mapę w grze można było obracać jedynie skokowo, o 90°[30]. Liczba kierowanych postaci zwiększyła się do dziewięciu[31], a one same zyskały ekwipunek, w którym mogły się znaleźć m.in. broń i apteczki[32]. W związku z tym pojawiła się możliwość odebrania uzbrojenia i munduru przeciwnikowi. Bohaterowie zyskali umiejętność obsługiwania wrogiej broni[33], przebierania się w mundury obezwładnionych lub zabitych strażników[34], a także przenoszenia zwłok i używania pojazdów[35][36]. Stanowiło to nowość w stosunku do poprzedniej części, w której zakres działań bohaterów był ograniczony. Poprawione też zostało zachowanie sztucznej inteligencji komputerowych strażników[37]. Commandos 2 oferowała 12 misji mających miejsce nie tylko w Europie, ale również na Dalekim Wschodzie[38].
Commandos 3: Kierunek Berlin
Trzecia część serii, Commandos 3: Kierunek Berlin (ang. Commandos 3: Destination Berlin, została wydana 13 października 2003 roku na komputery osobiste[39]. Jej autorami byli Gonzalo Suárez i Ignacio Pérez Dolset[40]. Podobnie jak Commandos 2, gra posiadała widok izometryczny z trójwymiarowymi wnętrzami[41]. Liczba kierowanych postaci została zredukowana do sześciu, a zestaw 12 misji podzielono na trzy kampanie w Normandii, Europie Środkowej i Stalingradzie[42]. Commandos 3, w przeciwieństwie do poprzednich części serii, nie obsługiwała skrótów klawiaturowych[4].
Commandos: Strike Force
Czwarta część serii, Commandos: Strike Force, ukazała się 17 marca 2006 roku na platformach Windows, PlayStation 2 i Xbox[43]. Jej twórcami byli Ignacio Pérez i Jorge Rosado de Álvaro[44]. W przeciwieństwie do pozostałych części serii, które były strategicznymi grami czasu rzeczywistego, Commandos Strike Force należy do gatunku strzelanek pierwszoosobowych[45]. Liczbę bohaterów ograniczono do trzech. Można się jednak swobodnie pomiędzy nimi przełączać[46]. Gra jest podzielona na trzy kampanie w ZSRR, Norwegii i Francji[47].
Commandos 4
21 sierpnia 2009 roku holenderski serwis Gamer.nl opublikował informację, jakoby w Pyro Studios miały trwać prace nad piątą częścią serii Commandos[48]. Jeden z przedstawicieli studia zdementował jednak tę plotkę[49]. 12 kwietnia 2010 roku serwis Blue's News, na podstawie informacji w życiorysach zawodowych byłego pracownika Pyro Studios – Marcosa Domenecha oraz obecnego – Jose Ramona Diaza Martina, wysnuł hipotezę o tym, że trwają ukryte prace nad kolejną częścią serii na PlayStation 3 i Xboksa 360[6][50].
Akcja serii gier Commandos ma miejsce podczas II wojny światowej. Misje są możliwe do wykonania w różnych terenach okupowanych przez państwa Osi; w Commandos: Za linią wroga bohaterowie działają w Norwegii, Afryce Północnej, Francji i Niemczech[19]. W dodatku do tej gry wśród nowych scenerii znalazły się Wyspy Normandzkie, Jugosławia, Holandia i wyspa Kreta[51]. Commandos 2: Ludzie odwagi przeniosła akcję głównie do Azji – misje wykonywano w takich krajach jak Birma, Indie, Tajlandia i Japonia, a wśród przeciwników znaleźli się żołnierze japońscy[52]. W Commandos 3: Kierunek Berlin dodano dwie nowe lokalizacje: Europę Środkową i Stalingrad[42].
W kwestii realizmu twórcy luźno podchodzili do prawdy historycznej i geograficznej, co znalazło swój wyraz w instrukcji do Commandos 2, w której udzielono sprostowania do nieścisłości w grze[53].
| Gra | GameRankings | Metacritic |
|---|---|---|
| Commandos: Za linią wroga | 81%[1] | b/d |
| Commandos: Zadania specjalne | 79%[54] | b/d |
| Commandos 2: Ludzie odwagi | 85% (PC)[55] 75% (Xbox)[56] 71% (PS2)[57] |
87/100 (PC)[58] 67/100 (Xbox)[59] |
| Commandos 3: Kierunek Berlin | 75%[60] | 72/100[61] |
| Commandos: Strike Force | 64% (PC)[62] 63% (Xbox)[63] 63% (PS2)[64] |
62/100 (PC)[65] 58/100 (PS2)[66] |
Odbiór gier z serii Commandos był zróżnicowany. Pierwsza część, Za linią wroga uzyskała głównie wysokie noty wśród recenzentów i pochwały za nowatorski sposób rozgrywki, sztuczną inteligencję[18] i oprawę graficzną[15], krytykowano natomiast wysoki poziom trudności[18][15]. Z takimi samymi pochwałami i zarzutami spotkały się Zadania specjalne[21][22][23]. Druga część serii, najwyżej oceniana przez krytyków według agregatorów GameRankings i Metacritic, zyskała pozytywne oceny za wprowadzenie nowego silnika graficznego, natomiast krytykowano występujące w niej usterki techniczne i zbyt wysoki poziom trudności[30][35][31]. Porażką zakończyła się próba przeniesienia zasad rozgrywki na konsole PlayStation 2 i Xbox – występowały odmienne zdania co do wygody obsługi gamepada[67][68][69][70], a krytykowana była niewyraźna na telewizorach oprawa graficzna[67][71].
Od tego czasu nastąpił regres w jakości gier z serii. Trzecia część serii spotkała się z krytyką ze względu na bardzo wysoki poziom trudności, a wśród zauważonych wad znalazł się brak obsługi skrótów klawiaturowych[39][41]. Do serii przylgnęła wówczas etykieta gier niemożliwych do przejścia; do Commandosów była porównywana w negatywnym tonie gra Soldiers: Ludzie honoru[72]. Próba uczynienia rozgrywki przystępniejszą, podjęta w Commandos: Strike Force, nie powiodła się – mimo spadku poziomu trudności[73] krytykowano grę za niskiej jakości sztuczną inteligencję i niedokładne przeniesienie zasad rozgrywki z poprzednich części[45][46].
Do 2003 sprzedano około 3 milionów egzemplarzy gier z serii Commandos[74][75].
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
