![cover image](https://wikiwandv2-19431.kxcdn.com/_next/image?url=https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/a/a7/Temn%25C3%25A9_Smre%25C4%258Diny.jpg/640px-Temn%25C3%25A9_Smre%25C4%258Diny.jpg&w=640&q=50)
Ciemne Smreczyny (Dolina Koprowa)
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Ciemne Smreczyny (słow. Temné Smrečiny) – część Doliny Koprowej w słowackich Tatrach Wysokich, w miejscu, w którym uchodzi do niej Dolina Hlińska i Dolina Ciemnosmreczyńska. Nazwą tą określa się miejsce od Garajowej Polany aż po górną granicę lasu i pochodzi ona stąd, że dawniej rósł tutaj bujny las świerkowy (w podhalańskiej gwarze smreczyny)[1]. Był on bujny szczególnie w porównaniu z wyniszczonymi lasami w innych dolinach. Obecnie jednak, gdy od kilkudziesięciu już lat Tatry są parkiem narodowym, w innych dolinach odtworzył się bujniejszy las, tak że ten w Ciemnych Smreczynach nie jest już imponujący na tle innych tatrzańskich lasów[2].
![Thumb image](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/a/a7/Temn%C3%A9_Smre%C4%8Diny.jpg/640px-Temn%C3%A9_Smre%C4%8Diny.jpg)
![Thumb image](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/7/72/Rozdro%C5%BCe_pod_Hli%C5%84sk%C4%85_a1.jpg/640px-Rozdro%C5%BCe_pod_Hli%C5%84sk%C4%85_a1.jpg)
Przed drugą wojną światową Dolina Koprowa i Ciemne Smreczyny były często odwiedzane przez turystów, głównie polskich. Chodzono tutaj z przełęczy Liliowe przez Zawory. Po wojnie ruch turystyczny znacznie się tutaj zmniejszył w wyniku zamknięcia tego szlaku turystycznego. W dawnej literaturze polskiej Ciemne Smreczyny były często opiewane przez poetów i opisywane przez pisarzy, m.in. przez Jana Kasprowicza, Kazimierza Tetmajera, Stanisława Witkiewicza, Tadeusza Bocheńskiego, Marię Pawlikowską-Jasnorzewską[1]. W latach 1895–1924 w Ciemnych Smreczynach istniał prymitywny schron bez drzwi Watra o wymiarach 2,5 × 3,5 m, wybudowany przez Towarzystwo Tatrzańskie. Mimo spartańskich warunków biwakowali w nim polscy turyści zachwycając się: ów potok w głębi jaru huczący nieustannie, spokój tego pustkowia zupełnego, wszystko to człowieka specjalnie nastraja. Poobwijani w pledy i peleryny leżymy patrząc w watrę[3].
Znajdują się tutaj dwa rozdroża szlaków turystycznych: rozdroże w Hlińskiej i rozdroże w Ciemnych Smreczynach[4].