![cover image](https://wikiwandv2-19431.kxcdn.com/_next/image?url=https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/f/fd/Faworki_005%252C_February_2010.jpg/640px-Faworki_005%252C_February_2010.jpg&w=640&q=50)
Ciasto zbijane
ciasto charakteryzujące się wysoką zawartością żółtek i niewielkim dodatkiem tłuszczu, zbijane wałkiem w celu uzyskania odpowiedniej struktury / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Ciasto zbijane – ciasto charakteryzujące się wysoką zawartością żółtek i niewielkim dodatkiem tłuszczu[1]. Po wyrobieniu zbija się je drewnianym wałkiem, rzuca o blat lub przepuszcza przez walcarkę[1][2]. Według niektórych receptur, zanim przystąpi się do formowania (wałkowania) ciasta, wymaga ono jeszcze leżakowania[2]. Uformowane ciasto smaży się w głębokim tłuszczu lub piecze[2].
![Thumb image](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/f/fd/Faworki_005%2C_February_2010.jpg/640px-Faworki_005%2C_February_2010.jpg)
Ciasto „zbija” się w celu jego napowietrzenia i rozbicia siatki glutenowej, by w efekcie uzyskać jednolitą masę o luźnej konsystencji i w miarę delikatnej strukturze[1][2]. Leżakowanie ciasta w niskiej temperaturze (maksymalnie 4 godziny) poprawia jego elastyczność, a dwutlenek węgla wydzielający się podczas zachodzącej wtedy fermentacji mlekowej dodatkowo je spulchnia[1].
W kuchni polskiej, wyroby z ciasta zbijanego przyrządza się głównie w okresie karnawału – tradycyjnie są to faworki (chrust) i róże karnawałowe (róże chrustowe)[1][2]. Produktem regionalnym są tzw. mrowiska (kopce/choineczki)[2]. Rurki z kremem wytwarza się z rurek usmażonych lub upieczonych[3][2]. W literaturze fachowej można spotkać się z nazwą „rurki żółtkowe”[3]. Rurki smażone nazywane bywają „chrustem z bitą śmietaną” (np. w książce Jak gotować Marii Disslowej)[4], „rurkami chrustowymi” lub „rurkami faworkowymi”.