Chłodzenie silnika
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Chłodzenie silnika – proces odprowadzania ciepła z silnika na zewnątrz elementów konstrukcyjnych, np. do otoczenia, czyli chłodniejszego czynnika termodynamicznego. Stosowane w celu zapewnienia normalnej pracy silnika poprzez utrzymanie jego temperatury w zadanym zakresie. Brak chłodzenia lub jego zbyt mała intensywność prowadziłyby do nadmiernego wzrostu temperatury metalowych elementów konstrukcyjnych i oleju smarującego, co spowodowałoby nadmierny wzrost naprężeń termicznych i spadek jakości smarowania między tłokiem a ściankami cylindra. Wystąpienie tych zjawisk doprowadziłoby do uszkodzenia silnika (odkształcenie lub pęknięcie głowicy lub bloku, zatarcie silnika). W silnikach turbinowych nadmierna temperatura czynnika na wylocie z komory spalania doprowadziłaby do nadtopienia łopatek kierownicy i wirnika pierwszych stopni turbiny.
Chłodzone są przede wszystkim części najbardziej obciążone cieplnie – stykające się bezpośrednio z czynnikami roboczymi: w silniku tłokowym głowica i blok silnika, w turbinowym – ścianki komory spalania i łopatki pierwszych stopni turbiny. Chłodzenie silnika stosowane jest przede wszystkim w silnikach cieplnych o spalaniu wewnętrznym, gdyż w tych silnikach spalanie wewnętrzne paliwa powoduje, że konieczne jest odprowadzanie ciepła.
Praca wszystkich silników cieplnych wymaga transportu ciepła ze źródła do chłodnicy. Chłodzenia wymagają także silniki elektryczne.