Chramy i świątynie Nikko
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Chramy i świątynie[uwaga 1] Nikko (jap. 日光の社寺 Nikkō no shaji) – to kompleks obiektów sakralnych wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO pod nr 913 w 1999 roku, obejmujący 103 budynki (dwóch chramów shintō i jednej świątyni buddyjskiej), z których 9 jest sklasyfikowanych jako skarby narodowe, a 94 jako ważne dobra kultury. Znajdują się one w Nikkō, w prefekturze Tochigi, w Japonii. Do kompleksu należą dwa chramy: Nikkō Tōshō-gū i Futarasan-jinja, mauzoleum Taiyū-in oraz świątynia Rinnō-ji[1].
Obiekt z listy światowego dziedzictwa UNESCO | |||
Nikkō Tōshō-gū | |||
Państwo | |||
---|---|---|---|
Typ |
kulturowy | ||
Spełniane kryterium |
I, IV, VI | ||
Numer ref. | |||
Region[infobox 2] |
Azja i Pacyfik | ||
Historia wpisania na listę | |||
Wpisanie na listę |
1999 | ||
36°44′51″N 139°36′38″E | |||
| |||
Chramy i świątynie Nikkō to arcydzieła architektury i dekoracji artystycznej w stylu epoki Edo, ściśle związane z otaczającą przyrodą i z historią siogunów Tokugawa, szczególnie z postacią Ieyasu Tokugawy (1543–1616). Stanowią wybitny przykład japońskiego sanktuarium, w którym shintoistyczny związek człowieka z przyrodą, przejawia się w kulcie gór i lasów[1].