![cover image](https://wikiwandv2-19431.kxcdn.com/_next/image?url=https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/c/ce/1910_Erythroblastosis_Fetalis.jpg/640px-1910_Erythroblastosis_Fetalis.jpg&w=640&q=50)
Choroba hemolityczna noworodka
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Choroba hemolityczna noworodka (łac. morbus haemolyticus neonatorum) – choroba, u której podłoża leży reakcja immunologiczna pomiędzy przeciwciałami klasy IgG, wytwarzanymi przez matkę a antygenami krwinek płodu. Najczęściej występuje w przypadku, gdy matka z układem antygenów krwi Rh(-), uczulona na antygen D, rodzi dziecko, które ma grupę krwi Rh(+). Przyczyną tej choroby mogą być (rzadziej) niezgodności co do antygenu C układu Rh lub w układzie grupowym Kell (antygen K1)[1]; w sporadycznych przypadkach również inne układy grupowe krwi, w tym AB0, przy czym objawy są wtedy znacznie bardziej łagodne[2].
Morbus haemolyticus neonatorum, erythroblastosis fetalis | |
![]() | |
Klasyfikacje | |
ICD-10 |
---|
Choroba jest wywoływana przez tzw. konflikt serologiczny – niezgodność pomiędzy matką i dzieckiem co do grup krwi wymienionych wyżej.
Chorobie hemolitycznej noworodka można zapobiegać, podając profilaktycznie każdej kobiecie w 28. tygodniu ciąży oraz do 72 godziny po przedostaniu się krwi płodu do krwiobiegu matki (głównie po porodzie) przeciwciała anty-D-Rh. Jest to prawie w 100% skuteczne i powszechnie stosowane działanie[3].