Cesare Orsenigo
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Cesare Vincenzo Orsenigo (ur. 13 grudnia 1873, zm. 1 kwietnia 1946) – nuncjusz apostolski w Niemczech w latach 1930–1945, w czasie powstania nazistowskich Niemiec i II wojny światowej. Wraz z niemieckim ambasadorem w Watykanie, Diego von Bergen(inne języki), a później Ernstem von Weizsäckerem, Orsenigo był bezpośrednim łącznikiem dyplomatycznym między papieżem Piusem XII i reżimem nazistowskim, spotykającym się kilka razy z Adolfem Hitlerem bezpośrednio i często z innymi wysokimi ranking urzędników i dyplomatów[1][2].
Ten artykuł od 2019-10 wymaga zweryfikowania podanych informacji: nieudolne tłumaczenie z enWiki, bez źródeł, wstawione przez Wikipedysta:Jan Filipowiak. |
Arcybiskup | |||
Kraj działania | |||
---|---|---|---|
Data i miejsce urodzenia | |||
Data i miejsce śmierci | |||
Miejsce pochówku | ?↗ | ||
Nuncjusz apostolski w Niemczech | |||
Okres sprawowania |
1930–1945 | ||
Wyznanie | |||
Kościół | |||
Prezbiterat |
5 lipca 1896 | ||
Nominacja biskupia |
23 czerwca 1922 | ||
Sakra biskupia |
25 czerwca 1922 | ||
| |||
|
Data konsekracji |
25 czerwca 1922 | ||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Konsekrator | |||||||||||||
Współkonsekratorzy |
Giovanni Maria Zonghi | ||||||||||||
|
Orsenigo był blisko Achille Rattiego, arcybiskupa Mediolanu i został powołany do korpusu dyplomatycznego Watykanu, gdy Ratti został wybrany na papieża Piusa XI, jako nuncjusz w Holandii (1922–1925), na Węgrzech (1925–1930) iw Niemczech (1930). –1945)[3].
Orsenigo wierzył we włoski faszystowski ideał i miał nadzieję, że niemiecka odmiana rozwinie się w coś podobnego[4]. Był kontrowersyjną postacią wśród swoich współczesnych i pozostaje przedmiotem krytyki historycznej za popieranie „kompromisu i pojednania” z nazistami, szczególnie w odniesieniu do Holocaustu[5]. Pius XII był krytykowany przez kilku współczesnych i historyków za to, że nie zastąpił Orsenigo jako nuncjusza. Pius XII pozostawił nuncjaturę pustą po śmierci Orsenigo w 1946 r. aż do 1951 r., kiedy mianował Aloisiusa Josepha Muencha na to stanowisko[6].