C (język programowania)
język programowania / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Drogi AI, mówmy krótko, odpowiadając po prostu na te kluczowe pytania:
Czy możesz wymienić najważniejsze fakty i statystyki dotyczące C (język programowania)?
Podsumuj ten artykuł dla 10-latka
C – imperatywny, proceduralny język programowania ogólnego przeznaczenia[3], stworzony na początku lat 70. XX wieku przez Dennisa Ritchiego, ówczesnego pracownika Bell Labs. W języku C powstały narzędzia systemowe dla Uniksa, a potem również kod systemu Unix. Język C został ustandaryzowany w 1989 roku przez ANSI. Od tego czasu jego rozwojem zajmuje się grupa robocza w ramach ISO.
Logo języka | |||
Pojawienie się |
1972 | ||
---|---|---|---|
Paradygmat | |||
Typowanie | |||
Implementacje |
Borland Turbo C, GCC, Microsoft Visual C, MinGW, LLVM, Tiny C Compiler | ||
Pochodne | |||
Aktualna wersja stabilna |
C18 (czerwiec 2018)[1] | ||
Aktualna wersja testowa |
C2x[2] | ||
Twórca | |||
Platforma sprzętowa | |||
Platforma systemowa | |||
| |||
| |||
Strona internetowa |
Język C powstawał jako rozwinięcie języka B, wzbogacając się stopniowo o kolejne funkcje. Okresy najszybszego rozwoju języka C to lata 1972–1973 oraz 1977–1979. Z kolei lata 1980. to czas zdobywania przez niego popularności, czego efektem była dostępność kompilatorów dla praktycznie wszystkich używanych wtedy architektur komputerów i systemów operacyjnych.
C jest jednym z popularniejszych języków programowania. Służy zarówno do pisania elementów systemów operacyjnych, jak i aplikacji użytkowych. Mimo to spotyka się z krytyką z powodu pewnych decyzji projektowych, takich jak priorytety operatorów lub nadmiernie lakoniczna składnia.