Budowanie narodu
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Budowanie narodu lub kształtowanie narodu[1] (ang. nation-building) – tworzenie lub strukturyzowanie tożsamości narodowej za pomocą interwencji państwowej. Pojęcie to ma węższe znaczenie niż „tworzenie narodu” – naturalny proces powstawania narodów[2]. Celem budowania narodu jest unifikacja ludności w granicach kraju, aby pozostał on politycznie stabilny i zdolny do funkcjonowania w dłuższej perspektywie.
Budowniczowie narodu to przedstawiciele państwa, którzy podejmują działania na rzecz rozwoju społeczności narodowej poprzez wdrażanie programów państwowych, w tym obowiązkowej służby wojskowej i narodowego nauczania w szkołach publicznych. Budowanie narodu może obejmować wykorzystanie propagandy lub intensywny rozwój infrastruktury w celu wspierania harmonii i rozwoju gospodarczego.
Według Harrisa Mylonasa „Legitymizacja władzy w nowoczesnym państwie narodowym wiąże się z władzą ludu, z większością społeczną. Budowanie narodu to proces, za pomocą którego ta większość jest tworzona”[3]. Według Andreasa Wimmera „trzy czynniki decydują o sukcesie budowania narodu w długoterminowej perspektywie: początkowy rozwój organizacji społeczeństwa obywatelskiego, utworzenie państwa zdolnego do równomiernego rozdziału dóbr publicznych na całym terytorium oraz pojawienie się wspólnego środowiska komunikacyjnego”[4].