Brytyjskie okręty podwodne typu T
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Brytyjskie okręty podwodne typu T (lub Triton) – typ okrętów podwodnych. Zaprojektowany w latach 30. XX wieku, by zastąpić okręty podwodne typu O / Odin, P / Parthian i R / Rainbow. Składał się z 53 jednostek zbudowanych na krótko przed lub w czasie II wojny światowej. Okręty tego typu odegrały dużą rolę w operacjach podwodnych Royal Navy. Cztery jednostki służące w marynarce wojennej Holandii nosiły nazwę typu Zwaardfisch.
Rodzaj okrętu | |||
---|---|---|---|
Kraj budowy | |||
Zbudowane |
53 | ||
Użytkownicy | |||
Uzbrojenie: | |||
6 dziobowych wewnętrznych wyrzutni torped 4 zewnętrzne dziobowe wyrzutnie torped 6 zapasowych torped 1 działo kal. 102 mm | |||
Załoga |
48 oficerów i marynarzy | ||
Wyporność: | |||
• na powierzchni |
1290 długich ton | ||
• w zanurzeniu |
1560 długich ton | ||
Długość |
84,28 m | ||
Szerokość |
7,77 m | ||
Napęd: | |||
2 silniki Diesla: 2 × 2500 KM (1,86 MW) 2 silniki elektryczne: 2 × 1450 KM (1,08 MW) | |||
Prędkość: • na powierzchni • w zanurzeniu |
| ||
Zasięg: | |||
• na powierzchni |
8000 mil morskich przy prędkości 10 węzłów na powierzchni z 131 tonami paliwa[1] | ||
|
W dekadzie po wojnie starsze okręty zostały zezłomowane, a pozostałe zostały przerobione do zadań przeciwpodwodnych by zwalczać rosnące zagrożenie ze strony ZSRR. Royal Navy wycofała ostatni okręt tego typu ze służby operacyjnej w 1969, ale zachowała jeden okręt na stałe zacumowany jako jednostkę szkoleniową do 1974. Ostatnia jednostka tego typu służyła pod banderą izraelską do 1977.