piosenka Lady Gagi (2011) Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Born This Way – pierwszy singiel amerykańskiej piosenkarki Lady Gagi promujący trzeci album artystki o tym samym tytule. Premiera odbyła się 11 lutego 2011 roku[1]. „Born This Way” pobił rekord w internetowym sklepie iTunes – zaledwie 5 godzin od premiery piosenka stała się najszybciej ściąganym singlem w historii sklepu, znajdując się w telefonach ponad miliona nabywców. W 22 krajach znalazła się na pierwszym miejscu najpopularniejszych singli, m.in. w Austrii, Australii, Kanadzie, Niemczech, Irlandii, Nowej Zelandii, Szwajcarii i Szwecji. Piosenka w Stanach Zjednoczonych stała się trzecim utworem Gagi znajdującym się na szczycie w Billboard Hot 100. Pierwszy raz singiel na żywo zaprezentowano podczas 53. ceremonii rozdania nagród Grammy w 2011. Od 19 lutego 2011 utwór jest dodany do tracklisty The Monster Ball Tour.
![]() | ||||
Wykonawca singla z albumu Born This Way | ||||
Lady Gaga | ||||
Wydany | ||||
---|---|---|---|---|
Nagrywany | ||||
Gatunek |
electropop, dance-pop | |||
Długość |
4:20 | |||
Wydawnictwo |
Streamline, Kon Live, Interscope | |||
Producent |
Lady Gaga, Fernando Garibay, DJ White Shadow | |||
Format | ||||
Autor | ||||
Singel po singlu | ||||
|
Ponad 7-minutowy klip do utworu został wyreżyserowany przez Nicka Knighta i Lady Gagę[2] oraz zmontowany przez Dustina Robertsona, montażystę teledysku do singlowego utworu „Alejandro”. W prologu zostaje przedstawiona mowa zatytułowana Manifesto of Mother Monster, w której Gaga opowiada o nowej rasie ludzi urodzonych bez uprzedzeń, oraz o mieście zamieszkałym przez tę rasę. W teledysku gościnnie występuje model Rick Genest (jako „Zombie Boy”) oraz pojawiają się odniesienia do ikon popkultury: Madonny i Michaela Jacksona. Epilog klipu przedstawia Lady Gagę na koniu w tle miasta nocą. Zarówno w prologu, jak i w epilogu pojawia się różowy trójkąt – jeden z symboli osób homoseksualnych.
Digital download
Born This Way – The Remixes Part 1
Born This Way – The Remixes Part 2
Born This Way – CD Single
Lista przebojów (2011) | Najwyższa pozycja |
---|---|
Argentyna (Argentine Top 20) | 8[3] |
Australia (ARIA) | 1[3] |
Austria (Ö3 Austria Top 75) | 1[3] |
Belgia (Ultratop Top 50 Florandia) | 1[3] |
Belgia (Ultratop Top 50 Wallonia) | 1[4] |
Brazylia (Brasilia Top 20) | 1[3] |
Bułgaria (Bulgaria Top 20) | 1[3] |
Chile (Chile Top 20) | 1[3] |
Chorwacja (HR Top 20) | 2[5] |
Cypr (Mix FM Cyprus) | 1[6] |
Czechy (Radio TOP 100 Oficiální) | 13[7] |
Dania (Tracklisten) | 2[4] |
Ekwador (Los 40 Principales) | 38[8] |
Europa (Official Top 100) | 1[3] |
Finlandia (Suomen virallinen lista) | 1[4] |
Francja (SNEP) | 1[4] |
Grecja (Top 20) | 10[4] |
Gruzja (Georgia Top 20) | 1[9] |
Hiszpania (Spanish Top 20) | 1[4] |
Holandia (Single Top 100) | 1[3] |
Irlandia (IRMA) | 1[3] |
Islandia (FM 95,7) | 9[10] |
Japonia (Japan Hot 100) | 1[11] |
Kanada (Canada Hot 100) | 1[3] |
Kolumbia (Los 40 Principales) | 25[12] |
Kostaryka (Top 30) | 26[13] |
Korea Południowa (GAON) | 1[14] |
Litwa (Latvian Airplay Top 50) | 1[15] |
Niemcy (Media Control AG) | 1[3] |
Niue (Labyrint Topp 20) | 2[16] |
Norwegia (VG-lista) | 1[3] |
Nowa Zelandia (RIANZ) | 1[3] |
Polska (Airplay Top 100) | 1[17] |
Portugalia (Portugal Top 20) | 12[3] |
Słowacja (IFPI) | 3[18] |
Stany Zjednoczone (Billboard Top 100) | 1[19] |
Stany Zjednoczone (Adult Contemporary) | 27[20] |
Stany Zjednoczone (Hot Dance Club Songs) | 1[20] |
Stany Zjednoczone (Latin Pop Songs) | 36[20] |
Stany Zjednoczone (Pop Songs) | 1[20] |
Szkocja (The Official Charts Company) | 1[21] |
Szwecja (Sverigetopplistan) | 1[3] |
Szwajcaria (Media Control AG) | 1[3] |
Ukraina (Ukraina Top 20) | 9[3] |
Węgry (Rádiós Top 40) | 1[22] |
Wielka Brytania (The Official Charts Company) | 3[3] |
Włochy (FIMI) | 2[3] |
Airplay World Official Top 100 | 1[3] |
Muchmusic Top 30 | 1[3] |
World Singles Official Top 100 | 1[3] |
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.