![cover image](https://wikiwandv2-19431.kxcdn.com/_next/image?url=https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/c/c7/Ovejas_afuera_de_un_galpon_de_esquila_SETF.jpg/640px-Ovejas_afuera_de_un_galpon_de_esquila_SETF.jpg&w=640&q=50)
Boom hodowli owiec w Patagonii
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Boom hodowli owiec w Patagonii zapoczątkowany został na przełomie XIX i XX wieku w południowych regionach trawiastych (tzw. pampa) Patagonii argentyńskiej i chilijskiej czyniąc te regiony jednymi z najważniejszych obszarów hodowli owiec na świecie. Boom hodowlany przyciągnął na południe Patagonii tysiące imigrantów z wysp Chiloé i Europy[1]. Wczesna hodowla owiec w Patagonii związana była z produkcją wełny, ale wraz z rozpowszechnieniem się lodówek przemysłowych ukierunkowała się na produkcję i eksport mięsa[2]. Oprócz zachodzących zmian demograficznych i rozwoju gospodarczego regionu, masowa hodowla owiec wpłynęła również na środowisko naturalne[3].
![Thumb image](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/c/c7/Ovejas_afuera_de_un_galpon_de_esquila_SETF.jpg/320px-Ovejas_afuera_de_un_galpon_de_esquila_SETF.jpg)
Hodowla owiec w Patagonii rozwijała się w gospodarstwach rolnych typu estancja, których administratorami były korporacje. W gospodarstwach, oprócz administratorów, mieszkali również ranczerzy i robotnicy[4].
Przedsiębiorstwo Sociedad Explotadora de Magallanes w 1901 roku posiadało ponad 200 000 owiec[5].