Bohdan Górski

Bohdan Górski (ur. 9 października 1894 w Piotrkowie Trybunalskim, zm. 23 października 1942) – major piechoty Wojska Polskiego.

Bohdan Górski

major piechoty
Data i miejsce urodzenia	9 października 1894 Piotrków Trybunalski
Data i miejsce śmierci	23 października 1942 Pabianice
Przebieg służby
Siły zbrojne	Armia Austro-Węgier Wojsko Polskie Armia Krajowa
Formacja	Legiony Polskie
Jednostki	25 pułk piechoty
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa
Odznaczenia

Życiorys

Syn Feliksa i Jadwigi z Betlowskich. Ukończył gimnazjum, a następnie wstąpił do Legionów. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości został w wojsku. W 1928 r. pełnił służbę w batalionie podchorążych rezerwy w Zaleszczykach, a cztery lata później w 68 pułku piechoty.

Jako dowódca batalionu w 25 pułku piechoty brał udział w II wojnie światowej. Wzięty do niewoli, uciekł i wrócił do Piotrkowa, gdzie zostawił żonę z synem. Na przełomie września i października 1939 wstąpił do Służby Zwycięstwa Polsce (od 14 lutego 1942 Armia Krajowa) i wkrótce został członkiem Sztabu Okręgu Łódzkiego tej organizacji. Został szefem Oddziału III Operacyjno-Wyszkoleniowego. W marcu 1940 r. stanął na czele Inspektoratu Sieradzko-Wieluńskiego obejmującego powiaty: łaski, sieradzki, wieluński).

Zamieszkał, wraz z rodziną, we wsi Sięganów w gospodarstwie Franciszka Świercza. Po aresztowaniu 19 września 1941 łącznika Jerzego Sobocińskiego, ps. „Kluska”, a wkrótce także łączniczki i adiutanta (por. Rychłowskiego), mjr Górski przeniósł kwaterę do wsi Zwierzyniec k. Wadlewa.

21 października 1942 mjr Górski wracał z Piotrkowa (w Generalnym Gubernatorstwie) do Kraju Warty przez komorę celną we wsi Mzurki k. Tuszyna. Legitymował się dokumentem rosyjskiego białogwardzisty Aleksego Smirnowa. Niemcy dopatrzyli się uchybień w dokumentach i aresztowali go. Górski został postrzelony w pierś i ręce. Przewieziony do szpitala w Pabianicach zmarł 23 października. Pochowano go jako Smirnowa. Po wojnie przeniesiono jego szczątki na cmentarz w Łasku. W gotyckiej farze sieradzkiej jest tablica poświęcona jego pamięci.

Awanse

• porucznik – ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1921 r.
• kapitan – 2 kwietnia 1929 r. ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1929 r. i 72 lokatą w korpusie oficerów zawodowych piechoty
• major – ze starszeństwem z dniem 19 marca 1938 r. ?

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari nr 13186^[1]
• Krzyż Niepodległości
• Krzyż Walecznych

Przypisy

1. ŁukomskiŁ. G. ŁukomskiŁ., PolakP. B. PolakP., SuchcitzS. A. SuchcitzS., Kawalerowie Virtuti Militari 1792 - 1945, Koszalin 1997, s. 415.

Bibliografia

• Rocznik Oficerski 1928, Ministerstwo Spraw Wojskowych, Warszawa 1928, s. 149, 256.
• Rocznik Oficerski 1932, Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, Warszawa 1932, s. 70, 596.