Bitwa pod Ueno

Bitwa pod Ueno (jap. 上野戦争 Ueno sensō) – starcie zbrojne, które miało miejsce 4 lipca 1868 roku w trakcie wojny boshin pomiędzy stronnikami siogunatu (shōgitai), dowodzonymi przez Seiichirō Shibusawę i Hachirō Amano a poplecznikami cesarza.

Bitwa pod Ueno
上野戦争

Wojna boshin
Bitwa pod Ueno
Czas	4 lipca 1868
Miejsce	Ueno
Wynik	zdecydowane zwycięstwo stronnictwa cesarskiego
Strony konfliktu
Japonia Satsuma Chōshū Tosa Saga Japonia
Dowódcy
Masujirō Ōmura Takamori Saigō Seiichirō Shibusawa Hachirō Amano
Siły
poniżej 2 000 żołnierzy 2 000 żołnierzy
Straty
wysokie wśród żołnierzy Satsumy 300
Położenie na mapie świata miejsce bitwy
35°42′56″N 139°46′26″E

Atak na świątynię: siły siogunatu po lewej, w strojach samurajskich, wojska imperialne w nowoczesnych mundurach po prawej; czerwone czapy shaguma identyfikują żołnierzy Tosy

Wstęp

Choć siły siogunatu składały się głównie z byłych poddanych rodu Tokugawów i mieszkańców pobliskich prowincji, niektóre domeny poparły sioguna – wśród nich znalazły się: Takada, Obama, Takasaki oraz Yūki^[1].

Przeciw nim stanęły połączone wojska domen: Chōshū, Ōmura, Sadowara, Hizen, Chikugo, Owari, Bizen, Tsu, Inaba oraz Higo, dowodzone przez generała Masujirō Ōmurę^[2].

Shibusawa i Amano początkowo dysponowali 2 000 ludzi w Ueno, mającymi bronić Yoshinobu Tokugawę, znajdującego się w dobrowolnym areszcie w świątyni buddyjskiej Kan’ei-ji, oraz księcia Yoshihisę Kitashirakawę, opata świątyni^[3] i przyszłego, dynastycznego przywódcę siogunatu mianującego się "cesarzem Tōbu".

Ze swojego obozu shōgitai nękali mniej liczne siły cesarskie atakami podjazdowymi, siejąc zamęt w Edo i zmuszając do natarcia^[4].

Bitwa

Shōgitai zajęli pozycje wokół świątyni oraz chramu Nezu^[5]. Po rozpoczęciu bitwy siły Satsumy, dowodzone przez Takamoriego Saigō zaatakowały frontalnie bramę, jednak zostały odparte przez liczniejsze wojska wierne siogunowi, ponosząc znaczne straty. Strategiczny pat został przełamany, dopiero gdy siły domeny Tosa złamały opór na tyłach przeciwnika, do czego przyczyniło się użycie haubic Armstronga oraz karabinów Enfielda-Snidera^[4].

Dzięki wystarczającym przygotowaniom szybko poradziliśmy sobie [z wrogiem], co jest niezwykłą i ogromną radością.

Takamori Saigo^[4]

.

Książę Yoshihisa Kitashirakawa uciekł i dostał się na okręt wojenny Takeakiego Enomoto "Chōgei-maru"^[5]. Sanosuke Harada, dowódca oddziałów Shinsengumi dołączył do shōgitai i zginął niebawem w bitwie^[6]. W potyczce zginęło około 300 popleczników siogunatu; spalono także około 1000 domów.

Galeria

• 
  Obraz w świątyni Kan’ei-ji przedstawiający bitwę
• 
  Haubica Armstronga używana przez siły domeny Saga
• 
  Po bitwie
• 
  Nagrobek shōgitai w parku Ueno

Przypisy

1. Mori Mayumi. Shōgitai Ibun. Tōkyō: Shinkōsha, 2004, s. 123.
2. Mori Mayumi. Shōgitai Ibun. Tōkyō: Shinkōsha, 2004, s. 170.
3. Gekidosuru Aizu Boshin Hen. tom V Aizuwakamatsu Shi. Tokio: Kokushō-kankōkai, 1981, s. 138
4. The last samurai Mark Ravina s.157
5. Yamakawa Kenjirō. Aizu Boshin Senshi Tōkyō: Tōkyō Daigaku Shuppankai, 1931, s. 196.
6. Kikuchi Akira. Shinsengumi Hyakuichi no Nazo. Tokio: Shin Jinbutsu Oraisha, 2000, s. 228-9.

Bibliografia

• Akira Kikuchi. Shinsengumi Hyakuichi no Nazo. Tokio: Shin Jinbutsu Ōraisha, 2000.
• Mayumi Mori. Shōgitai Ibun. Tokio: Shinkōsha, 2004.
• M. William Steele. Against the Restoration. Katsu Kaishu's Attempt to Reinstate the Tokugawa Family. Monumenta Nipponica, tom 36, Nr 3. (jesień 1981), ss. 299–316.
• M. William Steele. Edo in 1868: The View from Below. Monumenta Nipponica, tom 45, nr 2. (lato 1990), ss. 127–155.
• Kiyoshi Takano. Tokugawa Yoshinobu: Gendai Nihon no Enshutsusha. Tokio: Nihon Hōsō Shuppan Kyōkai, 1997.
• Kenjiro Yamakawa. Aizu Boshin Senshi. Tokio: Tokyo Daigaku Shuppankai, 1931.