Bitwa pod Poch’ŏnbo
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Bitwa pod Poch’ŏnbo (kor. 보천보 전투, Poch’ŏnbo chŏnt’u) – starcie zbrojne stoczone 4 czerwca 1937 pomiędzy koreańskim oddziałem komunistycznych partyzantów pod dowództwem Kim Ir Sena a okupacyjnymi wojskami japońskimi.
| walka o niepodległość Korei | |||
 | |||
| Czas |
4 czerwca 1937 | ||
|---|---|---|---|
| Miejsce | |||
| Terytorium | |||
| Przyczyna |
ofensywa koreańskiej partyzantki | ||
| Wynik |
zwycięstwo Koreańczyków | ||
| Strony konfliktu | |||
| |||
| Dowódcy | |||
| |||
| Siły | |||
| |||
| Straty | |||
| |||
Położenie na mapie Korei Północnej  | |||
 41°31′30″N 128°17′58″E | |||
Od 1910 Korea była okupowana przez Cesarstwo Japonii jako Generalne Gubernatorstwo Korei. Władze japońskie podjęły szereg działań, takich jak utworzenie posterunków policji i baz wojska w Korei, utworzenie różnych instytucji kulturalnych mających na celu narzucanie kultury japońskiej, czy w końcu prześladowanie języka koreańskiego, które spotkały się z oporem Koreańczyków.
Ruch oporu w Korei i sąsiedniej Mandżurii, od 1931 również podporządkowanej Japończykom, narastał w latach trzydziestych. Jednym z jego dowódców był Kim Ir Sen (Kim Il Sŏng), który to w kwietniu 1932 roku sformował w Antu koreański oddział partyzancki, który następnie wszedł w skład chińsko-koreańskiej koalicji partyzanckiej walczącej na terenie Mandżurii[2]. W 1936 roku na posiedzeniu kadr ruchu oporu w Nanhutou zdecydowano o przeniesieniu części działań zbrojnych na terytorium Korei[1].
Atak na Poch’ŏnbo był zaplanowaną i przygotowaną operacją partyzantów. W marcu 1937 na naradzie w Sŏgang w powiecie Fusong zdecydowano o przeprowadzeniu operacji na terenie Korei[3]. Partyzanci wyposażyli się też w nowe letnie umundurowanie za sprawą oddziału szwaczek kierowanego przez Ch’oe Hŭi-suk i Pak Su-hwan[4][5]. Ponadto przed atakiem wysłano na zwiad Kim Hwak-sil i Ma Tong-hŭi w przebraniu wieśniaków, by pozyskali informacje o stanie japońskich sił w Poch’ŏnbo[6].
W nocy 3 czerwca 1937 oddział koreańskich partyzantów, liczący około 200 osób, przekroczył strzeżoną[7] granicę i rozłożył się na wzgórzu Konjang[5]. 4 czerwca o 22:00, na wystrzał swojego dowódcy, partyzanci wkroczyli do miejscowości Poch’ŏnbo[5]. Zdobyli oni i zniszczyli posterunek japońskiej policji[8]. Bój trwał krócej niż pół godziny[6]. Po bitwie partyzanci podpalili budynki japońskiej administracji kolonialnej[5], a także rozkleili w miejscowości „Odezwę do ludu koreańskiego” i „10-punktowy program wyzwolenia ojczyzny”[8][1], a Kim Ir Sen wygłosił przemówienie do mieszkańców, którzy wyszli na ulice[7].
Nad ranem partyzanci wycofali się do Mandżurii, gdzie zaraz 5 czerwca rozbili pod Kusi-san japoński pościg, którym dowodził oficer Ogawa[3]. Zanim Japończycy ściągnęli większe siły, partyzanci zdołali się ewakuować do swoich baz w Changbai[3].
Nie była to pierwsza, ani największa z bitew partyzantów Kim Ir Sena – np. zimą 1936/37 partyzanci rozbili japońskie wojska pacyfikacyjne pod Komgol i Hongdusan[9]. Jednak to właśnie atak na Poch’ŏnbo zyskał rozgłos w prasie japońskiej, chińskiej, radzieckiej i francuskiej[10]. Odtąd zwłaszcza radzieckie publikacje pisały o działalności koreańskich partyzantów[1]. Znaczenie propagandowe było znacznie większe od skali sukcesu militarnego, gdyż udany rajd na Poch’ŏnbo zaprzeczył twierdzeniom japońskich władz o rozbiciu partyzantki[8][1]. Wieści o zwycięstwie partyzantów w Poch’ŏnbo miały pozytywnie zaskoczyć Yo Un-hyonga oraz przywódcę nacjonalistów Kima Gu[1][11], a także działaczy socjalistycznych w Seulu[12].
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
