Potyczka pod Chotczą

Potyczka pod Chotczą – stoczona w czasie przebijania się partyzantów z Armii Ludowej i Batalionów Chłopskich przez linię frontu sowiecko-niemieckiego, w dniach 28 i 29 października 1944, w okolicy Chotczy.

Potyczka pod Chotczą

II wojna światowa, front wschodni
Czas	28–29 października 1944
Miejsce	Chotcza-Józefów
Terytorium	Polska pod okupacją III Rzeszy (Generalne Gubernatorstwo)
Przyczyna	działania partyzanckie
Wynik	udane przedarcie się partyzantów
Strony konfliktu
III Rzesza Armia Ludowa Bataliony Chłopskie  ZSRR
Dowódcy
kpt. Tadeusz Łęcki
Siły
nieznane ok. 965 partyzantów
Straty
nieznane 170 zabitych
Położenie na mapie Polski miejsce bitwy
51°14′31″N 21°46′22″E

W związku z trudnym położeniem oddziałów partyzanckich w pasie przyfrontowym, aby uniknąć ich rozbicia przez Niemców, podjęta została decyzja o przekroczeniu linii frontu i dotarciu na teren przyczółka opanowanego przez armię sowiecką. Po nawiązaniu łączności drogą radiową i uzyskaniu zgody, zgrupowanie partyzanckie w sile około 1000 ludzi ruszyło w stronę frontu. Oddziały Armii Ludowej składające się z 2 i 10 brygady AL oraz 2 batalionu 1 brygady AL liczyły około 765 partyzantów. Resztę zgrupowania tworzył oddział BCh w sile około 200 ludzi. Po przekroczeniu rzeki Iłżanki partyzanci dotarli do linii niemieckich i w nocy z 27 na 28 października 1944 roku przedarli się w boju przez linię frontu pod Chotczą docierając na przyczółek puławski opanowany przez Rosjan^[1].

W czasie walki z Niemcami i nieporozumienia, w wyniku którego kolumna partyzancka została ostrzelana także przez Rosjan, poległo około 170 ludzi a jeszcze więcej było rannych. Pozostali którzy przeszli front, w ciągu kilkunastu dni zostali wcieleni do Ludowego Wojska Polskiego i w szeregach 1 AWP walczyli do zdobycia Berlina^[2].

W udanej próbie przebicia przez linię frontu brali udział partyzanci:

• 2 Brygady AL „Świt”,
• 10 Brygady AL „Zwycięstwo”,
• 2 batalionu 1 Brygady AL im. Ziemi Kieleckiej, oraz
• oddziału Batalionów Chłopskich kpt. „Hiszpana”^{[potrzebny przypis]}. ze zgrupowania Jana Sońty „Ośki”.

W ostatniej chwili do przebijającego się przez front zgrupowania partyzanckiego dołączyła grupa licząca około 150 osób, będących zdekonspirowanymi działaczami PPR z okolic Chotczy^[2][3].

W czasie Polski Ludowej dla uczczenia pamięci partyzantów z Armii Ludowej i Batalionów Chłopskich oraz żołnierzy Armii Radzieckiej w gminie Chotcza zbudowano dwa pomniki, a w 1967 r. na jednym z budynków umieszczono tablicę ku czci poległych^[4].

Przypisy

1. Walki zbrojne 1977 ↓, s. 70,.
2. Apoloniusz Zawilski: Polskie fronty 1918-1945. T. 2. Warszawa: Bellona, 1997, s. 205. ISBN 83-86857-23-4.
3. O latach wspólnej walki 1978 ↓, s. 106,.
4. Przewodnik po upamiętnionych miejscach walk i męczeństwa 1988 ↓, s. 609,.

Bibliografia

• Bolesław Dolata, Tadeusz Jurga: Walki zbrojne na ziemiach polskich 1939-1945. Warszawa: MON, 1977. Brak numerów stron w książce
• Irena Paczyńska: O latach wspólnej walki. Obywatele radzieccy w ruchu partyzanckim na ziemi kieleckiej i krakowskiej 1941-1945. Warszawa: Książka i Wiedza, 1978. Brak numerów stron w książce
• Praca zbiorowa: Przewodnik po upamiętnionych miejscach walk i męczeństwa lata wojny 1939-1945. Warszawa: Wydawnictwo Sport i Turystyka, 1988. Brak numerów stron w książce