Loading AI tools
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Bój pod Borkowiczami – walki polskiego 29 pułku piechoty z oddziałami sowieckiej 53 Dywizji Strzelców w okresie wojny polsko-bolszewickiej.
Wojna polsko-bolszewicka | |||
Czas |
5 lutego 1920 | ||
---|---|---|---|
Miejsce |
pod Borkowiczami | ||
Terytorium | |||
Wynik |
wygrana Polaków | ||
Strony konfliktu | |||
| |||
Dowódcy | |||
| |||
Siły | |||
|
Zimą 1919/1920 na froncie polsko-sowieckim odnotowywano tylko działania lokalne. Linia frontu była rozciągnięta od środkowej Dźwiny, wzdłuż Berezyny, Uborci, Słuczy, po Dniestr[2]. Zastój w działaniach wojennych obie strony wykorzystywały na przygotowanie się do decydujących rozstrzygnięć militarnych planowanych na wiosnę i lato 1920[3].
Jednostka | Dowódca | Podporządkowanie |
Wojsko Polskie | ||
---|---|---|
⇒ 29 pułk piechoty | mjr Stefan Walter | Grupa gen. Lasockiego |
II/29 pułku piechoty | kpt. Kazimierz Aleksandrowicz | GW mjr. Waltera |
III/29 pułku piechoty | ||
kompania techniczna 29 pp | ||
Armia Czerwona | ||
53 Dywizja Strzelców | W.I. Akimow | 15 Armia |
⇒ 159 Brygada Strzelców |
W listopadzie 1919 29 pułk piechoty obsadzał odcinek frontu nad Dźwiną od Połocka po Dzisnę. Obie strony konfliktu prowadziły tylko walki o znaczeniu lokalnym. Pułk wykonywał cały szereg wypadów za Dzisnę[4]. 3 lutego pułk otrzymał rozkaz przeprowadzenia wypadu na Borkowicze. Jego celem było zniszczenie torów i urządzeń stacyjnych służących do przeładunku zaopatrzenia dla oddziałów sowieckich[4].
Nocą z 4 na 5 lutego grupa wypadowa w składzie II i III batalion oraz kompania techniczna 29 pułku piechoty, pod dowództwem mjr. Stefana Waltera, przeprawiła się przez rzekę i nad ranem uderzyła na Borkowicze. Budynki, w których kwaterowali czerwonoarmiści, obrzucono granatami ręcznymi. Zaskoczenie przeciwnika było całkowite. Po krótkiej walce opanowano miejscowość, a po gruntownym zniszczeniu stacji oddział wypadowy wycofał się bez przeszkód na pozycje wyjściowe[5][6].
Komunikat prasowy Sztabu Generalnego z 7 lutego 1920 donosił[7]:
Front litewsko-białoruski: W nocy z dnia 5 na 6 b. m. oddziały grupy generała Lasockiego dokonały śmiałego wypadu na północ od Dzisny, w kierunku stacji kolejowej Borkowicze. W rezultacie tej akcji wzięliśmy 200 jeńców, w tem szefa brygady bolszewickiej, 4 karabiny maszynowe i duże zapasy umundurowania, zaprowiantowania i amunicji. Urządzenie kolejowe na stacji Borkowicze zniszczono.
Wypad na Borkowicze zakończył się spektakularnym sukcesem. Polacy wzięli do niewoli kwaterujący w miasteczku sztab brygady 53 Dywizji Strzelców wraz z jego ochroną, w sumie 208 żołnierzy. Zdobyto centralę telefoniczną, magazyny mundurowe i prowiantowe. Szczególnie cenną zdobyczą były mapy z dyslokacją jednostek Armii Czerwonej. Sukces przypłacono stratą dwóch poległych i trzech rannych[4][6].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.