A¹
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
a¹ – dźwięk A (nazwa solmizacyjna: la) w oktawie razkreślnej, od 1953 przyjęty jako normalny ton odniesienia przez Międzynarodową Organizację Normalizacyjną o częstotliwości 440 Hz[1] i opublikowany jako norma ISO 16:1975[2].
Dźwięk ten od „II Międzynarodowej konferencji na temat stroju”, która odbyła się w 1939 w Londynie[3], wyznacza częstotliwość równą:
Jest to tzw. strój wiedeński (w odróżnieniu od dawniej obowiązującego stroju paryskiego równego 435 Hz). W praktyce często bywa też stosowany strój nieco wyższy (442-445 Hz).
Relacja a¹ do c¹ wynosi 5:3 natomiast jego rozmiar w centach (przy założeniu c1 = 0): 900.
W minionych wiekach (ale także i dziś) wysokość dźwięku a¹ mogła być wyższa lub niższa od znormalizowanego stroju współczesnego. Zależało to zarówno od epoki, jak i praktyki poszczególnych ośrodków muzycznych[4]. Dziś np. w wykonawstwie muzyki dawnej stosuje się najczęściej strój a¹ = 415 Hz (tzw. strój barokowy), dokładnie o pół tonu niżej od a¹ = 440 Hz, oraz a¹ = 394 Hz do wykonywania muzyki starofrancuskiej[5][6].
Wynaleziony w 1711 kamerton wydaje przeważnie dźwięk a¹. Przyrząd ten był dawniej powszechnie stosowany do strojenia akustycznych instrumentów muzycznych.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.