Aymoré Moreira

Aymoré Moreira (ur. 26 kwietnia 1912 w Miracema, zm. 26 lipca 1998 w Salvador) – brazylijski piłkarz, a po zakończeniu kariery trener. Podczas kariery występował na pozycji bramkarza.

Aymoré Moreira

Data i miejsce urodzenia	26 kwietnia 1912 Miracema
Data i miejsce śmierci	26 lipca 1998 Salvador
Wzrost	181 cm
Pozycja	bramkarz
Kariera seniorska[infobox 1]
Lata Klub Wyst. Gole 1932–1933 America 1934–1935 SE Palmeiras 1936–1946 Botafogo
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole 1940  Brazylia 3 (0)
Kariera trenerska
Lata Drużyna 1948–1949 Olaria 1950 Bangu AC 1951 São Cristóvão 1951–1952 SE Palmeiras 1952 Santos FC 1953 Portuguesa 1953 São Paulo FC 1953 Brazylia 1954–1957 SE Palmeiras 1961–1963 Brazylia 1962 São Paulo FC 1962–1966 Portuguesa 1966–1967 São Paulo FC 1967–1968 CR Flamengo 1967–1968 Brazylia 1968 Corinthians Paulista 1969–1970 Portuguesa 1970–1971 Corinthians Paulista 1972–1974 Boavista FC 1974–1975 FC Porto 1976–1977 Panathinaikos AO 1977 Botafogo 1977–1978 Cruzeiro EC 1979 Vitória 1981–1982 EC Bahia 1983 Galícia Catuense Taubate
Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Kariera piłkarska

Karierę piłkarską Aymoré Moreira rozpoczął w 1932 w Americe Rio de Janeiro. W klubie z Rio de Janeiro grał do 1933. W latach 1934–1935 występował w SE Palmeiras. Z SE Palmeiras zdobył mistrzostwo stanu São Paulo – Campeonato Paulista w 1934 roku. Ostatnie 10 lat kariery spędził w Botafogo, gdzie zakończył karierę piłkarską w 1946 roku.

W reprezentacji Brazylii Aymoré Moreira zadebiutował 27 listopada 1932 w meczu przeciwko drużynie okręgu Anadarachy, wygranym przez canarinhos 7:2. Następny mecz Aymoré Moreira w barwach Brazylii rozegrał 18 lutego 1940 roku. W lutym i marcu 1940 roku Brazylia rozegrała trzy towarzyskie mecze przeciwko reprezentacji Argentyny. Były to jedyne mecze międzypaństwowe Aymoré Moreiry w barwach canarinhos.

Kariera trenerska

Po zakończeniu kariery piłkarskiej Aymoré Moreira, tak jak jego starszy brat Zezé Moreira, został trenerem piłkarskim. Karierę trenerską zaczął w małym klubie z Rio de Janeiro – Olarii w 1948. Potem były Bangu AC, São Cristóvão, aż w 1951 został trenerem SE Palmeiras. W 1952 roku zaliczył epizody w Santosie FC i Portuguesie, po czym w 1953 roku został trenerem São Paulo FC, z którym wywalczył Mistrzostwo Stanu São Paulo – Campeonato Paulista w 1953 roku.

W tym samym roku zaczął trenować reprezentację Brazylii, którą poprowadził w Copa América 1953. Mimo zajęcia drugiego miejsca został zastąpiony na tym stanowisku przez swojego brata – Zezé. Bilans jego pierwszej kadencji to: 4 zwycięstwa i 3 porażki, przy bilansie bramkowym 17:9.

Po kolejnym pobycie w SE Palmeiras (1954–1957) i po czteroletniej przerwie w pracy w latach (1957–1961), w 1961 roku po raz drugi został selekcjonerem reprezentacji Brazylii. Był to najbardziej znany i zarazem najbardziej udany okres w jego karierze trenerskiej, czego dowodem było zdobycie po raz drugi Mistrzostwa Świata przez Brazylię na Mistrzostwach Światach w Chile. Obok Złotej Nike Aymoré Moreira zdobył z canarinhos Puchar O’Higgins w 1961, Puchar Osvaldo Cruz w 1961 i 1962 oraz Puchar Roca w 1963. Ostatnim meczem podczas tej kadencji selekcjonera był wygrany 3:0 mecz przeciwko reprezentacji NRD, rozegrany 22 maja 1963 w Berlinie Wschodnim. Na jego odejście zaważył słaby start Brazylii w Copa América 1963, gdzie zajęła dopiero czwarte miejsce. Bilans jego kadencji to: 25 zwycięstw, 4 remisy i 8 porażek, przy bilansie bramkowym 81:47.

Po rozstaniu z reprezentacją Brazylii Aymoré Moreira trenował drużyny klubowe: São Paulo FC, Portuguesę, São Paulo FC i CR Flamengo, bez wybitnych sukcesów. W latach 1967–1968 po raz trzeci i ostatni trenował drużynę canarinhos. Największym sukcesem z tego okresu był wywalczenie Pucharu Rio Branco w 1967. Ostatnim meczem w roli selekcjonera reprezentacji Brazylii był zremisowany 3:3 mecz przeciwko reprezentacji Jugosławii, rozegrany 17 grudnia 1968 w Rio de Janeiro. Bilans trzeciej kadencji Aymoré Moreiry, to: 11 zwycięstw, 4 remisy i 4 porażki, przy bilansie bramkowym 44:25. Łączny bilans jego trzech kadencji to: 40 zwycięstw, 8 remisów i 15 porażek, przy bilansie bramkowym 142:81.

Kolejnymi etapami kariery trenerskiej Aymoré Moreiry, były dwukrotnie Corinthians Paulista oraz ponownie Portuguesa, po czym zdecydował się na wyjazd do Europy. W Portugalii pracował najpierw w Boaviscie Porto (1972–1974), z którą zajął 7 i 9. miejsce w lidze portugalskiej oraz FC Porto, z którym zdobył wicemistrzostwo Portugalii w 1975 roku. Ostatnim etapem jego kariery w Europie była praca w Grecji w Panathinaikosie, gdzie został zastąpiony przez Kazimerza Górskiego. Po powrocie do Brazylii pracował w Botafogo, Cruzeiro EC, Vitória, EC Bahia, z którą zdobył dwukrotnie mistrzostwo Stanu Bahia – Campeonato Baiano w 1981 i 1982 roku. Ostatnimi klubami w karierze trenerskiej Aymoré Moreiry były: Galícia, Catuense oraz Taubate, w którym zakończył karierę trenerską.

Bibliografia

• Miniencyklopedia Piłka Nożna nr 6 i 11-12 2004, Historia meczów reprezentacji Brazylii cz. 4 (1952–1956) i cz. 5 (1957–2004), Oficyna wydawnicza ATUT, Wrocław 2004, ISSN 1644-8189, str. 10-14, 18-20, 98-99.

Linki zewnętrzne

• Biografia piłkarska na sambafoot.com
• Biografia trenerska na sambafoot.com

Encyklopedie internetowe (osoba):

• БРЭ: 4837181