Antonio Sciesa (1928)

Antonio Sciesa – włoski dwukadłubowy okręt podwodny typu Balilla o wyporności nawodnej 1427 ton, zwodowany 18 sierpnia 1928 roku w stoczni Muggiano. Okręt wszedł do służby w marynarce wojennej Królestwa Włoch 14 kwietnia 1929 roku. jednostka była szeroko wykorzystywana w latach 30. XX wieku, jednak po wybuchu II wojny światowej była już przestarzała i zbyt duża na przejrzyste wody Morza Śródziemnego^[1]. Bazując w Tarencie, w początkowym okresie wojny okręt prowadził ofensywne patrole, został jednak wkrótce skierowany do misji zaopatrzeniowych dla wojsk włoskich w północnej Afryce^[2] 5 listopada 1942 roku w pobliżu Tobruku „Antonio Sciesa” został zaatakowany przez amerykańskie samoloty oraz ciężko uszkodzony, po czym osadzony na brzegu aby uniknąć zatopienia^[3]. 12 listopada 1942 roku – po zajęciu Tobruku przez wojska brytyjskie – został wysadzony w powietrze^[3].

Antonio Sciesa

„Domenico Millelire”, okręt bliźniaczy „Antonio Sciesy”
Klasa	okręt podwodny
Typ	Balilla
Historia
Stocznia	Muggiano
Położenie stępki	20 maja 1925
Wodowanie	18 sierpnia 1928
Regia Marina
Wejście do służby	14 kwietnia 1929
Los okrętu	wysadzony w powietrze 12 listopada 1942
Dane taktyczno-techniczne
Wyporność • na powierzchni • w zanurzeniu	1427 ton 1874 tony
Długość	86,5 metra
Szerokość	7,8 metra
Rodzaj kadłuba	dwukadłubowy
Napęd
2 silniki Diesla Fiat, 2 silniki elektryczne Savigliano(inne języki), 2 wały napędowe (1600 kW)
Prędkość • na powierzchni • w zanurzeniu	16 węzłów 7 węzłów
Zasięg	13 000 Mm @ 7 węzłów (powierzchnia) 80 Mm @ 4 węzłów (zanurzenie)
Uzbrojenie
16 torped, 1 działo 120 mm 2 wkm 13,2 mm
Wyrzutnie torpedowe	dziób: 4 x 533 mm rufa: 2 x 533 mm
Załoga	77

Okręt wypierał 1874 tony pod wodą, uzbrojony był w 4 wyrzutnie torpedowe kalibru 533 mm na dziobie oraz 2 wyrzutnie tego samego kalibru na rufie. Ponadto miał działo kal. 120 mm a także 2 wkm kal. 13,2 mm^[2]. Układ napędowy okrętu tworzyły dwa silniki Diesla Fiat oraz 2 silniki elektryczne Savigliano(inne języki), 2 wały napędowe (1600 kW) a także pomocniczy silnik Diesla Fiat o mocy 425 KM, służący do rejsu z prędkością ekonomiczną^[2]. Napęd główny okrętu zapewniał mu prędkość maksymalną 16 węzłów na powierzchni oraz 7 węzłów w zanurzeniu^[2].

Przypisy

1. Robert Stern: The Hunter Hunted, s. 98-101.
2. Paul E. Fontenoy: Submarines, s. 226.
3. Regio Sommergibile Antonio Sciesa, [on line].

Bibliografia

• Paul E. Fontenoy: Submarines: An Illustrated History of Their Impact (Weapons and Warfare). ABC-CLIO, marzec 2007. ISBN 1-8510-9563-2. Brak numerów stron w książce
• Robert Cecil Stern: The Hunter Hunted: Submarine Versus Submarine: Encounters From World War I To The Present. Annapolis, Md.: Naval Institute Press, 2007. ISBN 1-59114-379-9. Brak numerów stron w książce
• Regio Sommergibile Antonio Sciesa. [dostęp 2019-02-27]. (wł.).