Loading AI tools
oficer dyplomowany Wojska Polskiego Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Antoni Wiktor Staich (ur. 21 maja 1894 w Krakowie, zm. 5 lutego 1959 w Kielcach) – pułkownik dyplomowany piechoty Wojska Polskiego, działacz niepodległościowy, kawaler Orderu Virtuti Militari.
pułkownik dyplomowany piechoty | |
Data i miejsce urodzenia |
21 maja 1894 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
5 lutego 1959 |
Przebieg służby | |
Lata służby |
1915–1939 |
Siły zbrojne | |
Formacja | |
Jednostki | |
Stanowiska |
dowódca dywizji |
Główne wojny i bitwy |
I wojna światowa |
Odznaczenia | |
|
Urodził się 21 maja 1894 w Krakowie, w rodzinie Kazimierza, pracownika banku, i Michaliny z Walczyńskich[1]. W latach 1905–1912 był uczniem Gimnazjum świętej Anny w Krakowie. Uczęszczał do jednej klasy z Wilhelmem Lawicz-Liszką, późniejszym generałem brygady WP[2]. W czasie I wojny światowej służył w Legionach Polskich. 14 maja 1915, po ukończeniu Szkoły Podchorążych Legionów Polskich „ze stopniem dobrym”, został mianowany aspirantem oficerskim w randze tytularnego sierżanta z poborami plutonowego[3][4]. Był oficerem 4 pułku piechoty. 15 grudnia 1915 został mianowany chorążym, a 1 listopada 1916 awansowany na podporucznika[5].
Jako oficer byłego Polskiego Korpusu Posiłkowego reskryptem Rady Regencyjnej z 25 października 1918 został przydzielony do podległego jej Wojska Polskiego w randze podporucznika[6]. Uczestnik wojny polsko-bolszewickiej w latach 1919–1920.
Po wojnie oficer 2 Dywizji Piechoty Legionów. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu majora ze starszeństwem od 1 czerwca 1919 i 432. lokatą w korpusie oficerów piechoty[7]. W latach 1923–1925 był słuchaczem Kursu Normalnego Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie (w czasie nauki był oficerem nadetatowym 63 pułku piechoty w Toruniu). Z dniem 1 października 1925, po ukończeniu kursu i uzyskaniu tytułu oficera Sztabu Generalnego, otrzymał przydział do 9 Dywizji Piechoty w Siedlcach na stanowisko szefa sztabu[8][9]. W listopadzie 1927 został przeniesiony do kadry oficerów piechoty z równoczesnym przydziałem do składu osobowego inspektora armii w Toruniu na stanowisko II oficera sztabu[10][11]. 26 stycznia 1928 prezydent RP nadał mu stopień podpułkownika z dniem 1 stycznia 1928 w korpusie oficerów piechoty i 28. lokatą[12]. W lutym 1929 został przeniesiony służbowo na stanowisko komendanta Centralnej Szkoły Strzelniczej w Toruniu[13][14]. Od marca 1932 pełnił służbę na stanowisku zastępcy dowódcy 13 pułku piechoty w Pułtusku[15]. W czerwcu 1933 został przeniesiony do 12 pułku piechoty w Wadowicach na stanowisko dowódcy pułku[16]. W listopadzie 1935 został wyznaczony na stanowisko zastępcy szefa Departamentu Piechoty Ministerstwa Spraw Wojskowych w Warszawie[17]. Na pułkownika został awansowany ze starszeństwem z 1 stycznia 1936 i 3. lokatą w korpusie oficerów piechoty[18][19]. W czerwcu 1939 zastąpił pułkownika dyplomowanego Stefana Roweckiego na stanowisku dowódcy piechoty dywizyjnej 2 Dywizji Piechoty Legionów w Kielcach.
W kampanii wrześniowej 1939 dowódca piechoty dywizyjnej 2 Dywizji Piechoty Legionów. Od 8 września 1939, po porzuceniu dywizji przez dotychczasowego dowódcę pułkownika Jana Dojana - Surówkę, objął dowodzenie 2 Dywizją Piechoty Legionów. 29 września 1939 gen. dyw. Juliusz Rómmel „za wybitne dowodzenie w najcięższych chwilach walk całą 2 DP” nadał mu Order Virtuti Militari IV klasy[20]. Wojnę spędził w niewoli niemieckiej, po uwolnieniu wrócił do kraju i zamieszkał w Kielcach. Został pochowany na cmentarzu Starym w Kielcach (kwatera 19-C)[21].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.