![cover image](https://wikiwandv2-19431.kxcdn.com/_next/image?url=https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/6/64/POL_COA_Stadnicki.svg/langpl-640px-POL_COA_Stadnicki.svg.png&w=640&q=50)
Andrzej Samuel Stadnicki
kasztelan przemyski i lubaczowski / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Andrzej Samuel Stadnicki herbu Szreniawa bez Krzyża (zm. w 1678[1] w Lesku) – kasztelan przemyski w latach 1672-1677, kasztelan lubaczowski w latach 1661-1672[2], starosta osiecki w 1650 roku[3], sędzia kapturowy ziemi sanockiej w 1668 roku[4], sędzia kapturowy ziemi przemyskiej w 1673 roku[5].
![]() Szreniawa bez Krzyża | |
Rodzina | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Ojciec | |
Matka |
Marianna Dembińska |
Żona |
Marianna Barbara ze Stadnickich |
Syn Marka Antoniego Stadnickiego. Od 1657 dowodził własną chorągwią pancerną. W czasie potopu uczestniczył w latach 1657–1660 w walkach ze Szwedami aż do zakończenia kampanii pruskiej. W składzie dywizji hetmana polnego koronnego Jerzego Lubomirskiego walczył w kampanii cudnowskiej na Ukrainie.
Stadnicki wycofał się ze służby wojskowej w 1663. 17 lutego 1661 otrzymał kasztelanią lubaczowską, nie uczestniczył jednak aktywnie w życiu politycznym Rzeczypospolitej. Zapewne na sejmie 1661 złożył przysięgę senatorską. Być może uczestniczył w obradach senatu debatującego w Warszawie w maju 1662 nad sposobami zlikwidowania konfederacji wojska koronnego. Pułkownik pospolitego ruszenia ziemi sanockiej w czasie popisu pod Jabłonicą przed elekcją 1669 roku[6]. Aktywnie uczestniczył w walkach politycznych za panowania Michała Korybuta Wiśniowieckiego. Na sejmie 1670 został wybrany do komisji dla rozwiązywania spornych spraw na pograniczu z Węgrami, wyznaczono go też na senatora rezydenta na drugi kwartał 1672. Jesienią 1672 otrzymał urząd kasztelana przemyskiego. Na sejmie koronacyjnym króla Jana III Sobieskiego w 1676 ponownie wszedł do komisji węgierskiej, w roku następnym objął jej przewodnictwo.
Zmarł w r. 1678 w Lesku i tam został pochowany. Z małżeństwa z Marianną Barbarą ze Stadnickich pozostawił córkę Aleksandrę Barbarę, żonę Jana Franciszka Stadnickiego wojewody wołyńskiego. Posiadał wniesiony przez żonę kompleks dóbr leskich, oraz Drążgów i Chrzanów jako spadek po Dembińskich.