Andrea Mantegna
włoski malarz i rytownik / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Andrea Mantegna (ur. ok. 1431, zm. 13 września 1506) – włoski malarz i rytownik. Urodzony w okolicy Vicenzy w rodzinie cieśli[1]. Zajmował się także dyplomacją, projektowaniem arrasów, archeologią i matematyką[2].
Data i miejsce urodzenia |
ok. 1431 | ||
---|---|---|---|
Data śmierci |
13 września 1506 | ||
Narodowość |
włoska | ||
Dziedzina sztuki | |||
Epoka | |||
|
Był prekursorem miedziorytu, a jego prace były wzorem dla Albrechta Dürera. Tworzył głównie w Padwie i Mantui. Jego obrazy wyróżniają się dramatyzmem rysunku, mistrzostwem perspektywy oraz wybitnie klasycznym detalem architektonicznym.
Do najważniejszych jego prac zalicza się freski ze scenami z życia św. św. Krzysztofa i Jakuba w Cappella Ovetari w kościele degli Eremitani w Padwie (1448-1457), poważnie uszkodzone w czasie II wojny światowej, częściowo zrekonstruowane) oraz freski w Camera degli Sposi w Pałacu Książęcym w Mantui. Od 1459 pracował u Gonzagów w Mantui, tworząc serię wybitnych fresków w Castello San Giorgio(inne języki) i Palazzo Ducale[3]. Namalowany w latach 1465-1466 obraz Chrystus zmarły wyróżnia się zastosowaniem bardzo śmiałego skrótu perspektywicznego.
W twórczości Mantegni widać dokładną znajomość antyku, np. 9 obrazów pod wspólnym tytułem Triumf Cezara (ok. 1480-1492). Inną jego pracą był obraz Modlitwa w Ogrójcu z 1460 roku, znajdujący się obecnie w National Gallery w Londynie. W galerii Uffizi znajdują się trzy obrazy, obecnie Tryptyk z Pokłonem Trzech Króli, Obrzezaniem i Wniebowstąpieniem Chrystusa.