Loading AI tools
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ambasadorowie Stanów Zjednoczonych w Polsce – przedstawiciele dyplomatyczni w randze ambasadora, stojący na czele misji dyplomatycznych Stanów Zjednoczonych w Polsce[1], mianowani przez Prezydenta USA, za radą i zgodą Senatu[2]. Głównymi celami ich misji są ochrona i promocja amerykańskich interesów w Polsce oraz rozwijanie obustronnych stosunków gospodarczo-społecznych poprzez kontakty z władzami polskimi oraz z polskim biznesem, organizacjami pozarządowymi, instytucjami oświatowo-naukowymi, społecznymi i mediami[3].
Flaga Ambasadora Stanów Zjednoczonych | |
Stanowisko | |
Państwo | |
---|---|
Data utworzenia |
1871, 1919, 1945 |
Pierwszy | |
Obecny | |
Siedziba | |
Strona internetowa |
Historia amerykańskich przedstawicielstw dyplomatycznych na ziemiach polskich rozpoczęła się w 1871 roku, kiedy w Warszawie (znajdującej się wtedy w zaborze rosyjskim) otworzono pierwszy konsulat Stanów Zjednoczonych. Placówka ta została zamknięta podczas I wojny światowej, w 1917 roku, po wypowiedzeniu przez Stany Zjednoczone wojny Niemcom, które wtedy okupowały Warszawę. W styczniu 1919 roku, po uznaniu przez USA niepodległości Polski, nawiązano pomiędzy obydwoma krajami oficjalne stosunki dyplomatyczne. Cztery miesiące później, 2 maja 1919 roku, amerykański polityk i dyplomata Hugh S. Gibson przedłożył polskim władzom list uwierzytelniający, zostając pierwszym przedstawicielem Stanów Zjednoczonych w Polsce w randze posła nadzwyczajnego i ministra pełnomocnego[4]. Począwszy od 1930 roku szefowie misji dyplomatycznych w Polsce rezydowali jako tytularni ambasadorzy. Na pierwszego w historii amerykańskiego ambasadora w Polsce mianowany został Alexander Moore, były ambasador USA w Hiszpanii i w Peru, który jednak z powodu nagłej śmierci jeszcze przed złożeniem przysięgi nigdy nie objął swojej funkcji[5]. Na stanowisku zastąpił go pionier amerykańskiej automobilistyki i polityk John Willys[6].
Wybuch II wojny światowej nie spowodował zawieszenia polsko-amerykańskich stosunków dyplomatycznych. 5 września 1939 roku, aktualnie rezydujący w Polsce ambasador USA Anthony Biddle Jr przeniósł się do Paryża (kilka dni później Francja stała się również miejscem schronienia dla Polskiego Rządu na uchodźstwie[7]). Po upadku Francji w 1940 roku, polski rząd ewakuował się do Londynu, wraz z nim do Anglii wyjechał Anthony Biddle, który dostał akredytację rządu USA na reprezentowanie go w stosunkach dyplomatycznych z przebywającymi również na uchodźstwie w Londynie rządami Belgii, Czechosłowacji, Grecji, Luksemburga, Holandii, Norwegii i Jugosławii[4]. Biddle opuścił Londyn w 1943 roku, by jako generał Armii Stanów Zjednoczonych wziąć udział w wojnie[8], ale do jej końca zastępował go Rudolf Schoenfeld jako chargé d’affaires ad interim[9].
Wraz z końcem wojny, w wyniku porozumień jałtańskich Stany Zjednoczone wycofały swoje poparcie dla rządu na uchodźstwie, sankcjonując działalność Tymczasowego Rządu Jedności Narodowej[10]. 5 lipca 1945 roku, ambasada amerykańska przy polskim rządzie w Londynie została zamknięta[11]. 31 lipca 1945 roku wznowiła działalność ambasada w Warszawie, ambasadorem został przedwojenny sekretarz placówki Arthur Lane. Rok później, w 1946 roku, zostały w Polsce otworzone dwie amerykańskie placówki konsularne: 16 stycznia w Poznaniu i 1 lipca w Krakowie. Obydwie placówki działają do dziś, chociaż okresowo ich działalność była zawieszana[4][12]. W latach 1945–1950 funkcjonowała też placówka konsularna w Gdańsku.
Lata rezydowania | Portret | Imię i nazwisko / Tytuł | Data złożenia
listu uwierzytelniającego |
---|---|---|---|
1919–1924 | Hugh S. Gibson
Minister Pełnomocny |
2 maja 1919 | |
1924–1925 | Alfred J. Pearson
Minister Pełnomocny |
26 czerwca 1924 | |
1925–1929 | John B. Stetson Jr.
Minister Pełnomocny |
29 sierpnia 1925 | |
1930–1932 | John N. Willys
Ambasador Nadzwyczajny i Pełnomocny |
24 maja 1930 | |
1932–1933 | Ferdinand Lammot Belin
Ambasador Nadzwyczajny i Pełnomocny |
13 grudnia 1932 | |
1933–1937 | John C. Cudahy
Ambasador Nadzwyczajny i Pełnomocny |
6 września 1933 | |
1937–1943 | Anthony J. Drexel Biddle Jr.
Ambasador Nadzwyczajny i Pełnomocny |
2 czerwca 1937 | |
1945 – 1947 | Arthur Bliss Lane
Ambasador Nadzwyczajny i Pełnomocny |
4 sierpnia 1945 | |
1947–1948 | Stanton Griffis
Ambasador Nadzwyczajny i Pełnomocny |
9 lipca 1947 | |
1948–1950 | Waldemar J. Gallman
Ambasador Nadzwyczajny i Pełnomocny |
15 października 1948 | |
1950–1955 | Joseph Flack
Ambasador Nadzwyczajny i Pełnomocny |
30 listopada 1950 | |
1955–1957 | Joseph E. Jacobs
Ambasador Nadzwyczajny i Pełnomocny |
23 maja 1955 | |
1957–1961 | Jacob D. Beam
Ambasador Nadzwyczajny i Pełnomocny |
9 sierpnia 1957 | |
1962–1965 | John M. Cabot
Ambasador Nadzwyczajny i Pełnomocny |
2 marca 1962 | |
1965–1968 | John A. Gronouski
Ambasador Nadzwyczajny i Pełnomocny |
7 grudnia 1965 | |
1968–1972 | Walter J. Stoessel Jr.
Ambasador Nadzwyczajny i Pełnomocny |
12 września 1968 | |
1973–1978 | Richard T. Davies
Ambasador Nadzwyczajny i Pełnomocny |
5 stycznia 1973 | |
1978–1980 | William E. Schaufele
Ambasador Nadzwyczajny i Pełnomocny |
30 marca 1978 | |
1980–1983 | Francis J. Meehan
Ambasador Nadzwyczajny i Pełnomocny |
27 października 1980 | |
1988–1990 | John R. Davis Jr.
Ambasador Nadzwyczajny i Pełnomocny |
17 marca 1988 | |
1990–1993 | Thomas W. Simons Jr.
Ambasador Nadzwyczajny i Pełnomocny |
11 września 1990 | |
1993–1997 | Nicholas A. Rey
Ambasador Nadzwyczajny i Pełnomocny |
21 grudnia 1993 | |
1997–2000 | Daniel Fried
Ambasador Nadzwyczajny i Pełnomocny |
27 listopada 1997 | |
2000–2004 | Christopher R. Hill
Ambasador Nadzwyczajny i Pełnomocny |
27 lipca 2000 | |
2004–2009 | Victor H. Ashe
Ambasador Nadzwyczajny i Pełnomocny |
17 sierpnia 2004 | |
2009–2012 | Lee A. Feinstein
Ambasador Nadzwyczajny i Pełnomocny |
20 października 2009 | |
2012–2015 | Stephen Mull
Ambasador Nadzwyczajny i Pełnomocny |
8 listopada 2012 | |
2015–2018 | Paul W. Jones
Ambasador Nadzwyczajny i Pełnomocny |
11 września 2015 | |
2018–2021 | Georgette Mosbacher
Ambasador Nadzwyczajny i Pełnomocny |
6 września 2018 | |
od 2022 | Mark Brzezinski
Ambasador Nadzwyczajny i Pełnomocny |
19 stycznia 2022 |
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.