Aleksiej Panfiłow

Aleksiej Pawłowicz Panfiłow (ros. Алексей Павлович Панфилов; ur. 5 maja^?/17 maja 1898 w Kazaniu, zm. 18 maja 1966 w Moskwie) – generał porucznik wojsk pancernych Armii Radzieckiej.

Aleksiej Panfiłow

Алексей Павлович Панфилов

generał porucznik
Data i miejsce urodzenia	17 maja 1898 Kazań
Data i miejsce śmierci	18 maja 1966 Moskwa
Przebieg służby
Lata służby	1918–1959
Siły zbrojne	Armia Czerwona Armia Radziecka
Stanowiska	dowódca korpusu pancernego, szef wywiadu wojskowego
Główne wojny i bitwy	wojna domowa w Rosji; walki nad jeziorem Chasan; II wojna światowa: operacja pomorska
Odznaczenia

Życiorys

W 1918 roku wstąpił do Armii Czerwonej i do partii komunistycznej. Uczestniczył w wojnie domowej w Rosji na froncie wschodnim. W 1937 roku ukończył Wojskową Akademię Mechanizacji i Motoryzacji Armii im. Stalina.

Jako pułkownik dowodził 2 Brygadą Zmechanizowaną w zwycięskiej kampanii latem 1938 roku, prowadzonej przeciwko Japończykom nad jeziorem Chasan. (Patrz: Walki nad jeziorem Chasan). W 1939 roku został zastępcą szefa zarządu wojsk pancernych Armii Czerwonej.

W latach 1940–1941 był zastępcą szefa Zarządu Wywiadu Sztabu Generalnego Armii Czerwonej, a w latach 1941–1942 – szefem tego Zarządu^[1], 16 lutego 1942 przekształconego rozkazem Ludowego Komisarza Obrony ZSRR w Główny Zarząd Wywiadowczy Sztabu Generalnego^[2].

Jednocześnie od października 1941 roku do sierpnia 1942 roku był zastępcą szefa Sztabu Generalnego i pełnomocnikiem do spraw formowania Armii Polskiej w ZSRR^[1].

Pod koniec sierpnia 1942 roku, w związku z wyjściem Armii Andersa z ZSRR, został oddelegowany na front. Był zastępcą dowódcy 3 Armii Pancernej i 5 Armii Pancernej, następnie dowodził 6 Gwardyjskim Korpusem Pancernym oraz 10 Korpusem Pancernym (październik 1943 – kwiecień 1944). 11 marca 1944 roku został awansowany na generała porucznika. Od sierpnia 1944 roku do maja 1945 roku dowodził 3 Gwardyjskim Korpusem Pancernym. Za działania w rejonie Trójmiasta (m.in. rozgromienie między Gdynią a Gdańskiem resztek niemieckiej 2 Armii)^[3] uhonorowany został 29 maja 1945 roku tytułem Bohatera Związku Radzieckiego.

Po zakończeniu II wojny światowej dowodził 3 Dywizją Pancerną. W 1954 roku ukończył wyższy kurs przy Akademii Sztabu Generalnego. Został kierownikiem zakładu w Akademii Wojsk Pancernych i starszym wykładowcą Akademii Sztabu Generalnego. Przeniesiony do rezerwy w 1959 roku. Zmarł 18 maja 1966 roku.

Nagrody i odznaczenia

• Order Lenina (dwukrotnie, 21 lutego 1945 i 29 maja 1945)
• Order Czerwonego Sztandaru (pięciokrotnie, 25 października 1938, 22 lutego 1940, 4 stycznia 1943 i 3 listopada 1944)
• Order Suworowa I klasy (10 kwietnia 1945)
• Order Suworowa II klasy (10 stycznia 1944)
• Medal „Za Odwagę” (17 listopada 1939)
• Medal jubileuszowy „XX lat Robotniczo-Chłopskiej Armii Czerwonej”
• Medal „Za obronę Moskwy” (4 kwietnia 1945)
• Medal „Za zwycięstwo nad Niemcami w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945”
• Krzyż Wojenny Czechosłowacki 1939 (Czechosłowacja)
• Dukielski Medal Pamiątkowy (Czechosłowacja)

Przypisy

1. Aleksandr Kołpakidi, Dmitrij Prochorow: Империя ГРУ. Очерки истории российской военной разведки. Moskwa: Ołma-Press, 2000, s. 126. ISBN 5-224-00600-7.
2. Rozkaz o przekształceniu Zarządu Wywiadowczego Sztabu Generalnego w Główny Zarząd Wywiadowczy Sztabu Generalnego Armii Czerwonej nr 0033 z 16 lutego 1942
3. Панфилов Алексей Павлович [online], tankfront.ru [dostęp 2020-01-03].

Linki zewnętrzne

• Панфилов Алексей Павлович - Герой страны (ros.)

Encyklopedie internetowe (osoba):

• БРЭ: 2703114