Aleksander Ford
polski reżyser filmowy, scenarzysta / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Drogi AI, mówmy krótko, odpowiadając po prostu na te kluczowe pytania:
Czy możesz wymienić najważniejsze fakty i statystyki dotyczące Aleksander Ford?
Podsumuj ten artykuł dla 10-latka
Aleksander FordⓘAleksander Ford, właśc. Mosze Lifszyc (ur. 24 listopada 1908 w Kijowie[1][uwaga 1], zm. 4 kwietnia 1980 w Naples) – polski reżyser filmowy i scenarzysta pochodzenia żydowsko-rosyjskiego, komandor Orderu Odrodzenia Polski.
Zobacz też: Aleksander Ford – aktor. |
Aleksander Ford (1952) | |||
Prawdziwe imię i nazwisko |
Mosze Lifszyc | ||
---|---|---|---|
Data i miejsce urodzenia | |||
Data i miejsce śmierci | |||
Zawód | |||
Współmałżonek |
(1) Olga Mińska | ||
Lata aktywności |
1929–1974 | ||
Odznaczenia | |||
| |||
|
Zaczynał swoją karierę od nakręcenia kilku filmów krótkometrażowych, jednak za jego pierwszy wybitny film uchodzi – obecnie zaginiony – Legion ulicy (1932). Po sukcesie artystycznym tegoż Ford próbował bezskutecznie realizować ambitne filmy o tematyce społecznej, które były przemontowywane przez polskich producentów: Przebudzenie (1934) oraz Ludzi Wisły (1938). Najwartościowszym zachowanym filmem Forda z okresu międzywojennego była Droga młodych (1936), niedopuszczony do rozpowszechniania przez sanacyjną cenzurę dokument o żydowskim sanatorium. W okresie międzywojennym Ford był związany ze Stowarzyszeniem Miłośników Filmu Artystycznego „Start”.
II wojnę światową przetrwał w Związku Radzieckim, skąd w szeregach 1 Dywizji Piechoty im. Tadeusza Kościuszki dotarł do Polski, gdzie nakręcił pierwszy dokument poświęcony obozowi zagłady: Majdanek – cmentarzysko Europy (1944). Odpowiadał za odbudowę polskiej kinematografii po wojnie, przewodząc w latach 1945–1947 Przedsiębiorstwu Państwowemu „Film Polski”. Jego następny film fabularny, Ulica Graniczna (1948) o zagładzie Żydów w getcie warszawskim, otrzymał Złoty Medal na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Wenecji. Kolejne fabuły Forda, takie jak Piątka z ulicy Barskiej (1953) oraz superprodukcja Krzyżacy (1960), coraz bardziej odbiegały jednak od tematyki społecznej. W 1969 roku, z powodu rozpoczętej rok wcześniej nagonki antysemickiej, wyjechał z Polski, a za granicą nie odniósł sukcesów artystycznych. Na emigracji dwukrotnie próbował popełnić samobójstwo, z czego druga próba była udana.