Akt Wolnego Wyboru
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Akt Wolnego Wyboru (ang. Act of Free Choice, indonez. Penentuan Pendapat Rakyat, PEPERA), określany także jako „Akt bez Wyboru”[1] – referendum z 1969 r., które miało zdecydować o losach Nowej Gwinei Holenderskiej, niepodległości tego terytorium lub jego włączeniu do Indonezji.
Referendum zostało przygotowane pod auspicjami ONZ, ale odbyło się pod kierunkiem władz indonezyjskich[2]. Przedstawiciele Ruchu Wolnej Papui, dążącego do niepodległości zachodniej części Nowej Gwinei, uważają przebieg referendum za nieprawidłowy, a sam jego wynik za nieważny[2].
Zgodnie z porozumieniem nowojorskim(inne języki), zawartym między Republiką Indonezji a Królestwem Holandii, Akt Wolnego Wyboru miał zapewnić udział w głosowaniu wszystkim dorosłym mieszkańcom regionu[1]. Jednakże do głosowania dopuszczono 1022 przedstawicieli papuaskich[3], starannie wybranych przez władze Indonezji[4]. Ponadto wskazani reprezentanci mieli zostać poddani presji ze strony rządu indonezyjskiego[1]. Sposób przeprowadzenia Aktu Wolnego Wyboru budzi kontrowersje zarówno wśród ludności papuaskiej[2], jak i na arenie międzynarodowej[3][5].