oficer dyplomowany Wojska Polskiego Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Adam Jan Feliks Świtalski[1], ps. „Dąbrowa” (ur. 18 grudnia 1894[2] w Gorlicach, zm. 9 lipca 1952 w Warszawie) – pułkownik dyplomowany piechoty Wojska Polskiego.
 | |
 pułkownik dyplomowany piechoty | |
| Data i miejsce urodzenia |
18 grudnia 1894 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1914–1947 |
| Formacja | |
| Jednostki | |
| Stanowiska |
dowódca dywizji |
| Główne wojny i bitwy |
I wojna światowa |
| Odznaczenia | |
         | |
Urodził się 18 grudnia 1894 w Gorlicach, ówczesnym mieście powiatowym Królestwa Galicji i Lodomerii, w rodzinie Józefa, konecepisty namiestnictwa w tamtejszym c. k. Starostwie, i Heleny z Chądzyńskich[3][4][5].
W 1918 roku został przyjęty do Wojska Polskiego. 19 sierpnia 1920 roku został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 roku w stopniu kapitana, w piechocie, w grupie oficerów byłej armii austro-węgierskiej. Pełnił wówczas służbę w 1 pułku piechoty Legionów[6]. 1 czerwca 1921 roku pełnił służbę w Departamencie I Ministerstwa Spraw Wojskowych, a jego oddziałem macierzystym był nadal 1 pułk piechoty Legionów[7]. W latach 1922–1924 był słuchaczem III Kursu Normalnego Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie. W styczniu 1926 roku został przeniesiony ze sztabu Dowództwa Okręgu Korpusu Nr VI we Lwowie do 1 Dywizji Piechoty Legionów w Wilnie na stanowisko szefa sztabu[8]. 31 października 1927 roku został przeniesiony do Dowództwa Okręgu Korpusu Nr I w Warszawie na stanowisko szefa Oddziału Wyszkolenia[9]. 20 lutego 1930 roku został przeniesiony do 30 pułku piechoty w Warszawie na stanowisko zastępcy dowódcy pułku[10]. 2 grudnia 1930 roku awansował na podpułkownika ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1931 roku i 7. lokatą w korpusie oficerów piechoty[11]. Z dniem 1 marca 1931 roku został wyznaczony na stanowisko szefa sztabu Dowództwa Okręgu Korpusu Nr IV w Łodzi[12][13]. W listopadzie 1932 roku został przeniesiony do dyspozycji II wiceministra spraw wojskowych. Od listopada 1935 roku dowodził 25 pułkiem piechoty w Piotrkowie. Od listopada 1938 roku do marca 1939 roku był słuchaczem Kursu doskonalącego dla oficerów dyplomowanych przy WSWoj. w Warszawie.
W czasie kampanii wrześniowej był dowódcą 25 pułku piechoty. Po kampanii w konspiracji: od listopada 1939 do 1943 był szefem Oddziału IV Dowództwa Głównego Służby Zwycięstwu Polski, następnie działał w Komendzie Głównej Armii Krajowej jako jej inspektor. W 1944 pełnił funkcję dowódcy 3 Dywizji Piechoty Armii Krajowej w czasie akcji „Burza”. W tym samym roku został aresztowany. Internowany był w obozie NKWD nr 179 w Diagilewie[14]. W lipcu 1947 roku internowany w obozie NKWD nr 150 w Griazowcu[15]. W 1947 wrócił do Polski i pracował jako urzędnik. Spoczywa na cmentarzu Powązkowskim (kwatera O-1-24,25)[16].
12 września 1928 dowódca piechoty dywizyjnej 6 Dywizji Piechoty pułkownik Bernard Mond przesłał do Kapituły Orderu Virtuti Militari wniosek na odznaczenie majora SG Adama Świtalskiego z sugestią, że poprzednie wnioski zaginęły[24][25].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.