![cover image](https://wikiwandv2-19431.kxcdn.com/_next/image?url=https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/9/99/Yksys2.jpg/640px-Yksys2.jpg&w=640&q=50)
Acetobacter
Rodzaj bakterii kwasu octowego / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Acetobacter – rodzaj bezwzględnie tlenowych bakterii kwasu octowego przeprowadzających fermentację octową.
![]() | |
Systematyka | |
Domena | |
---|---|
Typ | |
Klasa |
Alfaproteobakterie |
Rząd |
Rhodospirillales |
Rodzina | |
Rodzaj |
Acetobacter |
Nazwa systematyczna | |
Acetobacter Beijerinck 1898 |
Są to gramujemne pałeczki o wymiarach 0,6–0,8 × 1,0–4,0 µm[1]. Występują pojedynczo, w parach lub w formie łańcuszków. Mogą być petytrychalnie urzęsione (okołorzęse) lub nieruchliwe[2]. Optymalna temperatura wzrostu to 25–30 °C, a optymalne wartości pH mieszczą się w granicach 4,0–6,0[1], choć szczepy używane w przemysłowej produkcji kwasu octowego rosną dobrze również w przedziale 2,0–2,3. Nie tworzą przetrwalników. Większość posiada 1–8 plazmidów od 1,5 do 95 kb[2].
Bakterie Acetobacter potrafią katabolizować cukry w szlaku pentozowym, ale także w glikolizie i szlaku Entnera-Doudoroffa (w tym ostatnim szlaku tylko szczepy produkujące celulozę)[3]. Wykazują zdolność nadoksydacji polegającą na utlenianiu wytworzonego kwasu octowego do CO
2 i H
2O w cyklu Krebsa w warunkach niedoboru etanolu[4]. Taki pełny cykl Krebsa nie występuje u przedstawicieli innego rodzaju bakterii kwasu octowego – Gluconobacter (brak dehydrogenazy bursztynianowej i dehydrogenazy α-ketoglutaranowej[3]), dlatego wykorzystuje się tę odmienność do odróżniania tych bakterii[1][2]. Tworzenie kwasu octowego odbywa się przez błonowe dehydrogenazy (dehydrogenaza alkoholowa i dehydrogenaza aldehydowa).
Preferują środowiska bogate w etanol. Naturalnie występują na kwiatach, owocach, w occie, napojach fermentowanych i żywności fermentowanej[1][4]. Szybko infekują produkty przemysłu piwowarskiego, winiarskiego i przetwory owocowe. Rosną często w postaci biofilmu (błonki, kożucha) i są przyczyną obcego smaku i aromatu[4]. Najczęściej spotyka się szczepy A. aceti i A. pasteurianus ssp. pasteurianus[1].