![cover image](https://wikiwandv2-19431.kxcdn.com/_next/image?url=https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/c/c6/3%25C2%25B0GTK.jpg/640px-3%25C2%25B0GTK.jpg&w=640&q=50)
3 Gwardyjski Korpus Pancerny (ZSRR)
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
3 Kotelnikowski Gwardyjski Korpus Pancerny odznaczony Orderem Czerwonego Sztandaru i Suworowa (ros. 3-й гвардейский танковый Котельниковский Краснознамённый ордена Суворова корпус) – jednostka pancerna Armii Czerwonej z okresu II wojny światowej.
![]() | |
Historia | |
Państwo | |
---|---|
Sformowanie |
1942 |
Rozformowanie |
1945 |
Nazwa wyróżniająca | |
Tradycje | |
Rodowód | |
Dowódcy | |
Pierwszy |
gen. mjr Aleksiej Rodin |
Ostatni |
gen. por. Michaił Panow |
Działania zbrojne | |
II wojna światowa | |
Organizacja | |
Rodzaj sił zbrojnych | |
Rodzaj wojsk | |
Podległość | |
Odznaczenia | |
![]() ![]() |
![Thumb image](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/8/83/The_British_Army_in_North-west_Europe_1944-45_BU5230.jpg/640px-The_British_Army_in_North-west_Europe_1944-45_BU5230.jpg)
3 Gwardyjski Korpus Pancerny został utworzony rozkazem Naczelnego Wodza z 29 grudnia 1942, przez przemianowanie 7 Korpusu Pancernego[2]. Wchodził w skład 5 Gwardyjskiej Armii Pancernej[3]. Jego szlak bojowy po walkach przeciw armii niemieckiej w czasie operacji Bagration prowadził przez: Biały Bór, Bińcze, Bobolice, Darłowo, Drzonowo, Gdynię, Koszalin, Lębork, Polanów, Sławno, Słupsk, Sopot, Ustkę i Wielki Kack. Po walkach, wszystkie te miejscowości zostały zdobyte przez 3 Gwardyjski Korpus Pancerny, lub z pomocą innych oddziałów Armii Czerwonej[4]. Szlak bojowy Korpus zakończył w rejonie Wismar[5].
Oprócz pojazdów pancernych produkowanych w Związku Radzieckim czołgiści korpusu w czasie prowadzonych działań bojowych używali też czołgów: M4A2 Sherman, Valentine i Churchill, dostarczanych Armii Czerwonej w ramach Lend-Lease[6].