39 Dywizja Strzelecka (ZSRR)
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
39 Dywizja Strzelecka (ros. 39-я стрелковая дивизия) – związek taktyczny piechoty Armii Czerwonej.
![]() |
Ten artykuł dotyczy 39 Dywizji Strzeleckiej ACz. Zobacz też: 39 Dywizja Piechoty – inne dywizje piechoty z numerem 38. |
Historia | |
Państwo | |
---|---|
Sformowanie |
20 lipca 1922 |
Rozformowanie |
17 maja 1957 |
Nazwa wyróżniająca |
Tichookieanskaja |
Tradycje | |
Rodowód |
1 Dywizja Zabajkalska |
Kontynuacja |
129 Dywizja Zmechanizowana |
Działania zbrojne | |
Wojna radziecko-japońska | |
Organizacja | |
Rodzaj sił zbrojnych | |
Rodzaj wojsk | |
Podległość | |
Odznaczenia | |
![]() |
39 DS wywodziła się z powstałej 20 lipca 1922 roku 1 Dywizji Zabajkalskiej, która otrzymała numer 39 w 1936 roku[1] . Jej służba polegała głównie na ochronie granicy z Mandżurią w rejonie jeziora Chanka. W latach trzydziestych w starciach z Japończykami uczestniczył należący do tej dywizji 50 Czytyjski Pułk Strzelecki. Kompania strzelców pod dowództwem starszego lejtnanta Koczetkowa pokonała japońską piechotę usiłującą sforsować granicę wzdłuż brzegu jeziora Chanka i zdobyć wioskę Turij Rog[2] .
W 39 DS rozpoczynał służbę późniejszy marszałek Nikołaj Kryłow, który latem 1945 roku dowodził 5 Armią.
Podczas ataku III Rzeszy na ZSRR w czerwcu 1941 roku 39 DS znajdowała się pod dowództwem gen-mjr Władimira Kuzniecowa, w składzie 59 Korpusu Strzeleckiego w 1. Armii Dalekowschodniej[1] . W sierpniu 1945 roku wzięła udział w zwycięskiej ofensywie w Mandżurii przeciwko wojskom japońskim; wyzwoliła Mudanjiang[3] .
Za kontynuację tradycji 39 DS uważa się Okręgowe Centrum Szkoleniowe im. marszałka Pietrowa[4].