18 Pułk Artylerii Lekkiej
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
18 Pułk Artylerii Lekkiej (18 pal) – oddział artylerii lekkiej Armii Polskiej we Francji i Wojska Polskiego w okresie II Rzeczypospolitej.
Odznaka 18 pal wzór 1929 | |||
Historia | |||
Państwo | |||
---|---|---|---|
Sformowanie |
1919 | ||
Rozformowanie |
1939 | ||
Tradycje | |||
Święto |
26 września, 6 czerwca | ||
Nadanie sztandaru |
26 maja 1938 | ||
Rodowód |
2 pułk artylerii polowej | ||
Dowódcy | |||
Pierwszy |
kpt. Jan Chlebek | ||
Ostatni |
ppłk Witold Sztark | ||
Działania zbrojne | |||
wojna polsko-bolszewicka kampania wrześniowa | |||
Organizacja | |||
Dyslokacja |
Chivasso | ||
Rodzaj wojsk | |||
Podległość | |||
Odznaczenia | |||
|
Pułk sformowany został we Włoszech w lutym 1919 jako 2 pułk artylerii polowej. Wiosną przewieziony został do Francji w okolice Lure, gdzie od francuskiego 275 pułku artylerii polowej otrzymał uzbrojenie i sprzęt wojskowy. Po reorganizacji oddział przyjął nazwę 7 pułku artylerii polowej. W czerwcu przybył do Polski, a we wrześniu jego dywizjony wyruszyły na front. Z dniem 7 marca 1920 pułk zmienił nazwę na 18 Kresowy pułk artylerii polowej. Pułk, początkowo w składzie Grupy gen. Bonnina, a później 18 Dywizji Piechoty, walczył na Podolu, brał udział w wyprawie kijowskiej, wsławił się walkami z 1 Armią Konną Budionnego, bronił kierunku warszawskiego, by końcowym okresie wojny polsko-bolszewickiej toczyć zwycięskie boje na Wołyniu i Podolu. Jesienią 1921 pułk został przeniesiony do Łomży, a później do Ostrowi Mazowieckiej[4] i zakwaterowany w koszarach różańskich[5].
W kampanii wrześniowej 1939 walczył w składzie macierzystej 18 Dywizji Piechoty nad Narwią. Został rozbity w walkach pod Łętownicą i Andrzejewem.